Een interview met iemand van een uitstervende soort: de straight edger

De kans is XXX (vul hier zelf een getal in, maar tip: blijf onder de 7) procent dat je anno 2014 in je leven een straight edger tegen zult komen. De scene die in de jaren tachtig uit de hardcore is ontstaan en niet aan drank en drugs deed, en liever ook geen vlees at, is al jaren zo goed als dood. In Nederland ontstond er in de jaren negentig een vrij bloeiende scene rondom de tweede golf aan bands, met in ons land als belangrijkste vertegenwoordigers Manliftingbanner en Mainstrike. Maar tegenwoordig is het aantal principiële geheelonthouders waarschijnlijk nog maar op één hand te tellen (exacte cijfers zijn bij het Trimbos-instituut op te vragen). En zelfs wanneer iemand niet drinkt, is de kans klein dat ‘ie zichzelf straight edge noemt. Met uitzondering van een paar mensen, waaronder Ries Doms. Hij is een van de laatste der Mohikanen, en ook drummer van The Kik, maar dat gegeven doet er in dit verhaal minder toe. Ik sprak met hem af op een terras in Amsterdam. Hij dronk bitter lemon, ik een witte wijn, en we spraken over hoe het is om een van de laatste overgeblevene te zijn van een eens zo hechte scene vol idealen.

Noisey: Hoi uitstervend ras, hoe is het om één van de laatste in je soort te zijn?
Ries Doms: Het is in Nederland inderdaad aardig uitgeroeid. In België heb je nog wel een clubje en in Amerika schijnen er een paar nieuwe bands aan te komen die het nieuw leven willen inblazen. Maar verder sta ik er eigenlijk amper bij stil dat ik in de minderheid ben.

Kijk, ik was best jong, zestien of zo en ik had best al eens een pilsje op. Op een gegeven moment rol je er een beetje in. Je leert mensen kennen en via die mensen de bands die er in straight edge-scene toe doen. In de pauze hadden we het vaak over Minor Threat en toen ben ik er over na gaan denken. Ik ben toen in de band Reaching Forward gaan spelen, en daarvoor speelde ik met Marcel – die nu bassist bij The Kik is – in een andere straight edge-band. Maar Marcel is een fucking sell out geworden (lacht); hij houdt nu wel van een pilsje. Hij is het best lang geweest, maar op een gegeven moment is hij op slinkse wijze bacootjes gaan drinken zonder dat iemand het door had. Genoeg andere mensen konden op een gegeven moment ook de verleiding niet meer weerstaan, en het was natuurlijk ook een soort van modeverschijnsel. Na een tijdje was het gewoon niet cool meer.

Waarom ben jij het nog wel?
Ik weet niet beter, ik ben er mee vergroeid geraakt. Maar ik sta ook nog echt achter de principes. Straight edge is voor mij de ultieme vorm van punk. Je laat zien dat je je niet laat beïnvloeden en altijd gefocust bent. Misschien ben ik ietwat generaliserend, maar kijk naar de crustpunkscene. Die gasten roepen ook allemaal dat ze de wereld gaan veranderen, maar vervolgens liggen zij wel de hele tijd bezopen in een hoekje van een kraakpand. Je moet een frisse blik op de zaak hebben, dus kun je daar geen hulpmiddelen bij gebruiken. Problemen drink je niet weg, maar moet je oplossen.

Noem je jezelf straight edge?
Jazeker, anders had ik natuurlijk ook nooit ‘ja’ gezegd op dit interview.

Er zijn ook mensen die niet drinken maar de term ‘straight edge’ te rigide vinden.
Het is een statement en ik vind wel dat dat in ere moet blijven. Het is geen zinloze kreet, het heeft best veel mensen aardig wat gebracht. Voor mij ook, in veel opzichten. Daarmee bedoel ik niet alleen dat ik nu niet drink, maar ook muzikaal en hoe ik over het leven nadenk.

Hoe dan?
Het beste voorbeeld is denk ik toch wel het verloop van mijn muzikale carrière. Dankzij de scene heb ik in veel bands kunnen spelen en zeker iets van zes of zeven keer door Amerika kunnen touren. En ik draag met deze levensstijl een alternatief uit. Drinken is in onze maatschappij zo normaal geworden. Als je nee zegt tegen een drankje, vinden ze dat altijd gek, of denken ze dat je topsporter bent. Ik zal nooit iemand iets opdringen, maar ik vind het wel goed om ook een ander beeld te laten zien. Straight edge is een principeding. Kijk, als je er niet in gelooft moet je het niet doen, maar het is absurd om het bij voorbaat tot een hogere kunst te verheven. Ik vind het niet normaal dat iemand zich elk weekend kapotzuipt. Er is veel geweld op de wereld en dat komt mede doordat mensen zichzelf vaak in een bepaalde staat brengen waardoor hun persoonlijkheid veranderd. Daar wordt niemand beter van.

Daar zeg je nogal wat.
Dit is precies het punt waarover na moet worden gedacht. Natuurlijk is het niet zo dat er geen conflicten meer zouden zijn zodra iedereen zou stoppen met alcohol. Maar ik denk wel dat er deels een oorzaak in kan worden gevonden.

Denk je dat er ooit nog een nieuwe aanwas aan straight edge-bands komt?
Dat zou betekenen dat er in deze tijd weer een stroming aan bands zou moeten ontstaan die zo overtuigd is van zichzelf als wij destijds waren. Ik zou het wel cool vinden, maar ik vraag me af of dat nog mogelijk is. Je moet als band ergens voor uitkomen, denk ik dan. Maar er zullen altijd mensen zijn die zich voelen aangetrokken tot straight edge, daar ben ik van overtuigd.

Is straight egde voor jou ook nog altijd muziekgerelateerd?
Dat was het natuurlijk wel, maar nu niet meer. Ik zou nooit straight edge zijn geworden zonder die bands, en dan had de boodschap me ook vast minder aangesproken. De muziek draai ik overigens nog wel regelmatig. Het is op een bepaalde manier best tijdloze muziek.

Tegenwoordig speel je als drummer in The Kik. Dat is volgens mij nou echt zo’n band die er graag een biertje bij drinkt.
Dat is waar, maar dat maakt mij echt geen reet uit. Ik heb in bands gezeten waar er spiegels met coke in de kleedkamer lagen. Ik heb meer drugs gezien dan een normaal mens in zijn hele leven. Dus ik weet wel hoe het is als mensen daar hun heil in zoeken, en hoe het eraan toe kan gaan. Ik zat in The Spades, ik denk toch wel dat dat de grootste drugsband van Nederland was.

Er werd destijds nog een weddenschap met mij afgesloten, dat ik het niet langer dan een halfjaar met die gasten uit zou houden, en ik heb ‘m gewonnen. Ze maakten toffe muziek, dat is voor mij reden genoeg om dan in die band te gaan spelen.

Wat is je lievelingsdrankje?
Ik drink echte cola, Coca Cola dus, en anders niks. Geen Pepsi dus. Er moet Coca Cola in de koelkast staan, ook al wordt de zaal door Pepsi gesponsord. Anders kom ik niet. Of ze moeten voor me naar de avondwinkel. Oké, dat was vooral in de tijd van The Spades. Nu ben ik wel wat milder, ik drink tegenwoordig ook spa rood of bitter lemon, zoals nu, omdat er geen Coca Cola is. Ik ben ook best dik geworden.

Door de cola?
Ja, en ik heb weinig tijd om te sporten. Vroeger was ik echt dun.

Dus straight edge gaat je gezondheid misschien nog wel nekken. Is dat een reden om te stoppen?
Nee man, beter ga ik gewoon naar de sportschool.

Dank Ries. Houd je haaks. En geef tot slot nog even je top 5 straight edge-nummers. Joe.
Yes, en hierbij.

1) Straight Edge - Minor Threat

2) Flame Still Burns - Youth of Today

3) True Till Death - Chain of Strength

4) No Thanks - Uniform Choice

5) Still Straight - Man Lifting Banner

Lees ook dit:

IK BEN DUS BLIJKBAAR STRAIGHT EDGE.