Een interview met de meest beroemde gitarist van Nederland

Vorig jaar ging de AVRO op zoek naar de beste gitarist van Nederland. In de zinderende finale streden drie finalisten om de felbegeerde titel. Niels Onstenk ging er uiteindelijk met de prijs vandoor. Wat een ONZIN! We weten allemaal: Adje Vandenberg is de beste en de enige gitaarheld van ons land. In de jaren tachtig promoveerde hij van Tukker naar succesvolle gitarist in de wereldwijde hairbandscene. Hij is onze Flying Dutchman, Neerlands trots uit de tijd dat met Knuffelrockmuziek goud geld werd verdiend. Hij verkocht miljoenen platen met de Amerikaanse band Whitesnake, trad op in stadions voor zestigduizend man, werd gevraagd om bij Thin Lizzy in de band te spelen (maar bedankte voor de eer) en had Ozzy Osbourne als vriend. En na jaren stilte is hij nu terug met zijn nieuwe band Vandenberg's Moonkings. Er is - vanzelfsprekend- in al die jaren veel veranderd in zijn leven, maar zijn haar zit nog altijd hetzelfde. “Ik voel me gewoon meer verwant met zeerovers dan met zakenlui.” Dus stop even met het pielen aan je gitaar, de grootmeester is aan het woord. En hij heeft nog tips voor je ook.

Noisey: Vertel, waar was je al die tijd?
Adje Vandenberg: Ik leefde als kluizenaar in een hutje op de Drentse heide.

Dat is toch zeker een grapje?
Ja joh. Maar het kan gebeuren dat je door iets helemaal wordt opgeslokt en dat is bij mij gebeurd. Toen we eind jaren negentig besloten om met Whitesnake te stoppen, zag ik dat als een goeie kans om weer te gaan schilderen, want dat is wat ik van oorsprong doe. Daar heb ik me toen helemaal op gestort, en zo zijn de jaren eigenlijk door mijn vingers geglipt. Totdat ik twee jaar geleden werd gevraagd om een nummertje te schrijven voor het kampioenschap van F.C Twente. Toen is het weer gaan kriebelen.

Het spijt me alvast: ondanks het feit dat je een nieuw album hebt, wil ik het toch graag over vroeger hebben.
Dat is niet erg. Het gekke is ook dat die periode voor mij nog heel dichtbij voelt, terwijl het toch al een tijd geleden is. Ik besef me nu pas hoe uniek het was voor een Nederlander om dat mee te maken. We hebben met Whitesnake 18 miljoen platen verkocht en stadions uitverkocht. Ik denk dat niemand in Nederland dat nog zal meemaken. Ook internationaal niet, doordat de hele muziekindustrie op zijn kont is gevallen. Ik heb het altijd als een voorrecht gezien wanneer ik weer voor zo’n groot publiek stond te spelen. Een Nederlander in een Amerikaanse band, dat is geweldig. Ik heb het ook nooit zo serieus genomen als mijn Amerikaanse collega’s. Ik heb nooit gedacht, dit houdt nooit meer op, ik koop nu een huis in de Hollywood Hills en ik ga boodschappen doen met een Ferrari.

Waar gaf jij je geld dan aan uit?
Ik heb niet zoveel zonden wat dat betreft, van nature ben ik een gelukkig mens. Ik heb geen extra spullen of grote, dure dingen nodig om blijer te worden dan ik al ben. Mijn zonden liggen wat dat betreft vooral bij het kopen van dure gitaren en het af en toe maken van een mooi reisje. Ik heb mijn levensstijl nooit veranderd. Ik leef eigenlijk nog steeds als een student die zijn huishouden niet helemaal onder controle heeft.

En de rest van de hairbands uit die tijd dan?
Dat was wel fascinerend om te zien. Ik heb dertien jaar in Hollywood rondgelopen en dan zie je dat zodra artiesten een goed verkopende plaat hebben, ze zichzelf meteen trakteren op een maandelijkse airconditioningrekening van honderdduizend dollar. Dat heeft me altijd wel verbaasd, maar dat zal wel mijn nuchtere Hollandse inborst zijn. Popmuziek is veel meer een wegwerpding. Als artiest heb je vaak een hitje waar je twee jaar op kan teren, waarna je in het snabbelcircuit terecht komt. Voor je het weet sta je op de poster van Holland Casino en dan zit je met die airconditioningrekening.

Heeft die Hollandse nuchterheid je ook weleens dwars gezeten toen je in Whitesnake zat?
Het heeft me vooral voordelen opgeleverd, maar er waren wel wat nadelen ja. Ik werd er geconfronteerd met het feit dat je voor elke boer die je laat een advocaat paraat moet hebben. Dat heb ik de eerste paar jaar geweigerd, waardoor ik wel een paar onhandige zakelijke beslissingen heb gemaakt.

En als het gaat om de geneugten van het leven?
Dat heb ik nooit gedaan. Ik ben van nature een gelukkige gozer. Met drugs zou ik me misschien nog lekkerder voelen, maar ik vroeg me toen al af: is het me dat waard? En dan was het antwoord nee. Het heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik gewoon weer fris met een nieuwe band kan beginnen en niet ergens als een kasplantje naar buiten zit te koekeloeren.

Heb je nooit gedacht: ik knip mijn haar eens af?
Een hoop mensen vragen me dat, en dan met name familieleden. Ik draag het al zo sinds mijn dertiende. Ik heb me mijn hele leven meer vereenzelvigd met Hollandse meesters en zeerovers dan met boekhouders en zakenmensen. Bovendien had ik op mijn leeftijd al lang een kale kop moeten hebben, dus ik heb ook een zekere verantwoordelijkheid naar dat wat ik nog heb.

Wat is er nou zo mooi aan een gitaar?
Als ik een gitaar in mijn handen heb, voel ik me in mijn element. Dat is al van jongs af aan zo.

Geef je ze ook een naam?
Zover ben ik nog niet gegaan, maar ik sluit het niet uit. Hoe heet jij ook alweer?

FIONAAAAAA. Onthoud dat.
Oké. Onthouden.

Maar je hebt daar dus nooit over nagedacht? Dat je er een zag en dacht: dit is echt een…, en dat er dan de naam van een fotomodel in je op kwam.
Nou, er is één gitaar, een Gibson les Paul, die ik al mijn hele leven met me meesleep en de vrouwen in mijn leven hebben die gitaar altijd wel als concurrentie gezien. Ze weten dat ze in de beste gevallen de eerste plaats moeten delen. Maar zelf heb ik niet echt de neiging gehad om de gitaar te vergelijken met een persoon. Het is een ding op zich, je kan het niet met een vrouw vergelijken, behalve dan dat het evenveel aandacht nodig heeft. Nee wacht, eigenlijk minder, want je hoeft er niet mee te gaan shoppen.

Vertel eens over de Gibson Les Paul.
Het is de meest sexy gitaar, niet te evenaren qua gevoel en sound met anderen en hij is tijdloos lekker. Het klinkt misschien raar voor mensen die zelf geen instrument bespelen. Maar een gitaar moet een bepaalde aantrekkingskracht hebben. Je moet er zin in hebben om hem op te pakken en op je schoot te leggen.

Je klinkt nu als een vrouwenverslinder.
Dat valt wel mee, gezien het aantal vrouwen dat een belangrijke rol in mijn leven heeft gespeeld. Ik had vaak veels te laat in de gaten dat een vrouw andere bedoelingen had.

Ben je vrijgezel?
Nee, ik heb sinds anderhalf jaar een vriendin. Maar ik ben nooit getrouwd geweest en daar zal wel een reden voor zijn. Hoe dat bij mij nou precies werkt, blijft onduidelijk voor me.

Je hebt in 2001 meegewerkt aan Starmaker, de voorloper van alles wat we daarna aan talentenshows op televisie voorbij hebben zien komen. Dat verbaast me wel.
Na Whitesnake miste ik iets waar ik me op kon storten. Toen werd ik hier over opgebeld en dat leek me wel leuk. Ik hoefde geen contract te tekenen, dus ik kon eruit stappen zodra ik er klaar mee was. Mijn uitdaging was of ik ook popliedjes kon schrijven. Dat bleek ik te kunnen, en toen was het wel weer leuk geweest. Maar het was een leuke uitdaging. Heel anders dan dertien jaar Whitesnake.

Waar heb je aan meegeschreven? Heb jij gezorgd voor de K-otic hit Damn (I Think I Love You)?
Dat nummer niet, maar wel aan Perfect World en I Can’t Explain. Dat laatste nummer was eigenlijk een rockballad voor mijn eigen band, maar ik heb toen de harde gitaren weggelaten en bleek het ook als popnummer goed te werken.

Wie van de Nederlandse artiesten van nu vind je goed?
Anouk, Waylon en Ilse de Lange. Ik denk wel dat zij internationaal kunnen scoren.

En van de gitaarbands? Volg je ze?
DeWolff is een te gekke band, de organist heeft ook meegewerkt aan ons nieuwe album. Zij laten hun instrumenten scheuren.

Wat zou je de gitaristen van nu mee willen geven?
Uiteindelijk heeft iedereen zijn invloeden. Ik ook, heel duidelijk zelfs. Maar het is wel zo dat je je bewust moet zijn dat het gevoel het belangrijkste is dat je erin gooit. Het gaat om de emotie. Als er geen expressie genoeg in zit en je alleen je technisch vernuft kunt etaleren, dan is er geen reet aan. Dat raakt mensen ook niet. Je maakt pas indruk als je een emotie oproept, ook al is het een kutemotie.

En wat zou je zelf nog willen bereiken?
Ik wil mijn eigen grenzen blijven opzoeken. Ik heb zin om in clubs te spelen, daar verheug ik me op. En er komen alweer uitnodigingen uit Japan aan. Ja, ik heb er wel weer zin in.

Dank Adje!

Ook leuk op Noisey: