Op tour met Death Alley waren de leukste zes dagen in mijn leven sinds mijn eerste masturbeerweek

Death Alley bestaat pas een paar maanden, dus voor je hieronder over metalsultans, de levensreddende Rucanor-schoenen van een Russische soldaat en de meest schaamteloze punker ter wereld leest, eerst even een kleine introductie van deze band. Let's go.

Death Alley is een band die protopunk met een kloddertje psychedelica maakt. De band bestaat uit Ming, Dennis, Oeds en Douwe. Oeds (met die fles) tourde tot voor kort door de VS met The Devil's Blood en behalve Dennis (bassist van Mühr/met die tandenborstel) zaten de andere drie hiervoor in de punkband Gewapend Beton. Na een split-EP samen met Peter Pan Speedrock nam Death Alley twee singles op in de Haagse kelder van Guy Tavares. Guy is naar verluidt sindsdien nogal siked over ze.

Hoewel ze als band pas een paar maanden bestaan, waren ze zes keer geboekt in Duitsland en Oostenrijk, wat betekent dat je kunt gaan touren. Het leek ze geinig om mij mee te nemen om een verslag te maken. Het waren de leukste zes dagen sinds mijn eerste masturbeerweek. Hier is het verslag.

DAG1: OBERHAUSEN

De allereerste buitenlandse show van Death Alley ooit vond plaats in een afgelegen punkschuur in een uithoek van Oberhausen. Een uitstekende plek voor een eerste buitenlandse show ooit, dus. Het was een beetje jammer dat DJ punker Bob de hele avond zulke verschrikkelijke ragpunk had gedraaid dat iedere potentiële bezoeker vlak voor de ingang lachend rechtsomkeert maakte. Toch werd het hem vergeven, want het absolute hoogtepunt van deze avond kwam ook van zijn hand:

Dit brouwsel was de specialiteit van punker Bob, die hier al de hele week mee bezig was geweest. Het recept van "Bob's Mexikaner": tomatensap, veel knoflook, tabasco en wodka. Je kunt ook gewoon wat wodka in een pan oude tomatensoep gooien. Alsof er een engeltje dat weinig op heeft met het systeem over je tong piest. Heerlijk.

DAG 2: WENEN

Op de tweede dag was het kerstmis en speelde Death Alley in Wenen. De Weense punkscene vierde de geboorte van Jezus met een wedstrijd tussen twee al dronken punkbands, die omstebeurt een nummer moesten spelen en bier moesten atten. De dikke rekel op links was de scheidsrechter (hopelijk niemands vader of zoon).

De scheids/Bierbaron/onvruchtbare wees (hopelijk) roept hier de winnaar van de avond uit, die het uitloeit van plezier. Wat een kerst! Een half uur later lag hij als een verschrompeld krentje ergens in een hoek te dromen over feeststollen.

Wel probeerde hij eerst nog de honderdvijftig kilo aan schaamteloosheid naast hem op te tillen. Ik dacht aan mijn moeder die een paar honderd kilometer verderop een plakje gemarmerd kalfshaas in haar aardpeercompote doopte.

Zelden heb ik zoveel mensen zo starnakel lam gezien als tijdens deze eerste kerstdag in een Weense punkgrot. Gelukkig leek iedereen die na de punkdrinkkerstwedstrijd nog NET op zijn benen kon staan een zalig kersfeest te hebben tijdens Death Alley's optreden.

DAG 3 - BISHOFSWERDA

Na twee dagen ragpunk was een schuur vol metalheads een welkome (')frisse(') wind. Death Alley moest optreden na een indrukwekkende death metalband. Daar ging geen voetje van de vloer, maar wel voor zeker zestig meter aan haar de lucht in:

Het was een indrukwekkend gezicht. Het beste van deze death metalband moesten we toen echter nog ontmoeten:

foto door Dennis Duijnhouwer (de man kan naast bassen ook goed foto's maken)

De band had namelijk een fucking metalsultan die de merchandise deed. De sultan was 76 jaar oud, hield erg van grindcore en had Jimi Hendrix ooit nog live gezien. Ooit had hij zich fanatiek op yoga gestort om innerlijke rust te vinden, maar toen ontdekte hij metal en dat werkte veel beter op zijn gemoedstoestand dan de yoga die hij vanaf dat moment gay vond.

Oeds. Gast jankt sicker op zijn gitaar dan tien Giels tranen op de schaal van Maaike Ouboter.

DAG 4 – BERLIJN

Dennis is iets ouder dan de rest en had onderweg naar Berlijn veel last van zijn rug. Ook liet hij elke dag opnieuw trots zien dat hij overal wondjes op zijn handen had, en vroeg zich daar dan steeds hardop bij af wie of wat hij de vorige avond nou weer geslagen had. De wondjes bleken uiteindelijk te komen door de scherpe ritsjes van de zakken van zijn nieuwe leren jas, die hij speciaal had gekocht voor deze tour, om niet 'die ene guy zonder leren jas' te zijn. Haha, zo rock die gast.

Het vierde optreden was een afterdinner-concert in de White Trash in Berlijn. De combinatie 'aan speciaalbiertjes nippende heertjes' en zeer harde rock voelde raar aan, maar welbeschouwd is een dikke Fado-zangeres na je crème brûlée ook vreemd en een stuk vervelender.

Dit is ongeveer het laatste moment van de avond waarop Dennis nog niet kwijt was. De volgende ochtend bleken hij en tourmanager Lionn niet in het hostel te liggen en was er even paniek. Misschien waren ze met een Berlijnse sjamaan lilakleurige drugs aan het proeven. Misschien zaten ze naakt te huilen in een politiecel. Op zich allemaal oké, maar over een paar uur was er weer een show.

Gelukkig bleken ze het Berlijnse uitgaansleven gevierd te hebben door saampjes in de tourbus alle resten wodka en bier op te drinken. Het ultieme 'logeren-en-keten-gevoel'.

Over dronken sushi ontbijten en met sojasaus in de rondte sproeien moet je niet lichtvoetig doen, want ook dat is punk.

DAG 5 - ERLANGEN

Na ragpunk, metal en dinerende mensen was er in het deprimerende Beierse stadje Erlangen een gezellige rockabillyclub met vlammen op de muur. De rockabillies vonden Death Alley leuk tot hilarisch:

Het was deze avond dat iedereen melancholisch begon te worden om hoe leuk het leven kon zijn. Dennis vertelde me dronken van geluk dat het allervetste van touren met een band de saamhorigheid is. Normaal gesproken ben je op een gegeven moment al je vrienden kwijt en druip je eenzaam af naar huis, maar op tour let iedereen de hele tijd extreem goed op elkaar en heeft iedereen elkaars rug…

Letterlijk een half uur na dit ontroerende verhaal besloot ik even lekker een comadutje te doen op de wc, want ik was erg dronken. Ik heb daar uren gezeten, want pas toen iedereen na een fikse taxirit al lang en breed bij de overnachtingsplek was, beseften ze dat ik nog in de totaal verlaten club moest zijn, want ze zagen een grappig nummerbord en zochten een gast met een camera om er een foto van te maken.

foto door geluidsman Patje Puh, die de hele tour voor uitstekend geluid zorgde

Toch kreeg Dennis gelijk, want direct scheurde de helft met een taxi terug om me met een keukentrapje uit de wc te takelen, een erehaag te vormen toen ik uit de taxi kroop, en me eenmaal in bed te voorzien van een warm dekentje en billen in mijn gezicht.

ook deze foto door geluidsman Patje Puh

We sliepen bij de meest hartelijke man ter wereld, die ontbijt maakte, pakjes sigaretten uitdeelde en dienst deed als taxi. Als dank werd er op zijn balkon een vuurtje gestookt, werden er kampioenschappen 'demonisch boeren' gehouden en werd een ibuprofenpil anaal ingebracht met behulp van wat olijfolie, waardoor die er even later weer uitfloepte en werd opgegeten door de toch al verschrikkelijk chagrijnige kat des huizes.

DAG 6 – CHEMNITZ

De laatste show was in de kelder van een club in het stadje Chemnitz.

Dit zonnige echtpaar leek geen leuke tijd te hebben, maar dat was slechts schijn. Dit was gewoon hun natuurlijke gezichtsuitdrukking. Later vertelden ze ook dat ze elkaar tijdens de seks altijd mokkend in elkaars frons neuken en daarna met rollende ogen klaarkomen in elkaars mopperneus. Pasen is hun lievelingsfeest.

Groot fan van Death Alley was ook het echtpaar Adolf en Bdolf Vleespet.

Dennis had voor de tour de hoop uitgesproken omringd te worden door bussen vol lekkere wijven, wat anders, maar daardoor niet minder teleurstellend uitpakte.

De vorige keer dat Oeds in ditzelfde bed in Chemnitz sliep (toen met Gewapend Beton) was hij 's nachts dronken gaan slaapwandelen. Hij werd ergens buiten wakker in zijn onderbroek, niet wetend waar hij was. Gelukkig kwam hij na een tijdje een oude Russische soldaat tegen, met een gezicht vol messteken, die hem een regenjas en hele grote Rucanor-schoenen gaf. Daarna zijn ze gaan gokken in een illegaal casino. Dit keer ging het goed (op een slaapwandelplasje over iedereens slaapzak na).

The end. Death Alley speelt in april op Roadburn, en op 8 februari treden ze op in de Ludwig in Amsterdam om hun vette single Over Under te releasen. Hieronder kun je'm vast luisteren. Kom ook, want er is bier en rock. ROCK!