Dit is exact hoe jouw oud en nieuw eruit gaat zien

Foto door Raymond van Mil.

Oud en nieuw is het Big Tasty-menu onder de feestdagen. Van tevoren ben je amped als een klein kind maar bij de smakeloze eerste hap daalt het diepgrijze gordijn der teleurstelling over je neer. Je bent er weer ingestonken.

Dat valt ook te verwachten van een feest waar bijna de hele wereld een jaar lang naartoe leeft. Het moment dat je op 1 januari ontwaakt uit je katerige schaamte, begint de opbouw van de anticipatie naar volgend jaar gewoon weer opnieuw – en dus ook de zwartgallige maar onvermijdelijke treurnis die erop volgt. Moet je nagaan: ik ben soms al teleurgesteld in een broodje waar ik zeven minuten naartoe heb geleefd, in mijn eentje nota bene. En dat broodje heeft tenminste nog wat om het lijf. Oud en nieuw is als je erover nadenkt eigenlijk niet meer dan alcohol, groepsdruk en een slecht georganiseerde vuurwerkshow.

Toch is het ieder jaar weer een verplicht nummertje. Dus laat me je oud en nieuw-avond alvast even uiteenzetten zodat je de teleurstelling dit jaar misschien weet terug te draaien van deprimerend tot medium saai. In chronologische volgorde:

Het begint met wat drinken bij iemand thuis. Je bent nét te oud om het indrinken te noemen. Waar je je momenteel aan schuldig maakt is het beruchte gewoon gezellig een drankje doen met wat vrienden. Als iemand je twee weken geleden had gevraagd wat je zou gaan doen met oud en nieuw, was dit waarschijnlijk je antwoord. Niet alleen om jezelf in bescherming te nemen tegen het creëren van onrealistische verwachtingen, maar ook omdat je constructief bij wil dragen aan de afbreuk van oud en nieuws imago als hét moment van het jaar om los te gaan. Think different, weetjewel. Er zijn oliebollen, overal zit poedersuiker, jullie drinken bier, roken sigaretten, ouwehoeren slap, luisteren muziek en kijken wellicht semi-ironisch met een schuin oog naar de Carlo-en-Irene-oud-en-nieuw-special met als special guest Jamai. Gevalletje leien dakje.

Eén van je vrienden oppert voorzichtig het idee om later misschien toch even te gaan kijken bij een bepaalde kroeg. Een onschuldig idee op het eerste gehoor, maar zijn voorkeur voor die specifieke kroeg geeft het weg: er zijn dubbele agenda's in het spel. Je hoort al waar dit heen gaat aan de schijnheilige toon waarmee de naam van de kroeg over deze persoons lippen rolt. Je hart vult zich in rap tempo met een ontembare pesthekel jegens dit individu. Sneaky klootzak. Voor even leek het erop dat jullie als één geheel handelden wat betreft gewoon gezellig een drankje doen met wat vrienden, maar helaas bleek dat een illusie. Toch ben je nog het kwaadst op jezelf. Je wíst dat dit ging gebeuren – het is alle voorgaande jaren ook gebeurd – maar je hebt het hele jaar gedaan alsof het dit jaar anders zou gaan. Naïeveling.

Foto via.

Je had je voorgenomen om het niet te doen. Je had van te voren expres niets ingeslagen of geld gepind, maar hier presenteren zich dan toch een paar pillen en een aantal zakjes pretpoeder in de handen van je hardst feestende vriend. Alles lijkt op dit moment op een samenzwering tegen jouw rustige avondje gewoon gezellig een drankje doen met wat vrienden. Eén voor één vallen de kaarten van dit onmogelijke kaartenhuis dat je in je hoofd aan het bouwen was omver. Fuck it. Je gooit rigoureus het roer om en besluit dat het geen zin meer heeft om weerstand te bieden aan de groepsdruk. Je staat op en zet de muziek uit. Op tv hoor je Jamai zeggen: “Ik ga straks gewoon lekker een drankje doen met mijn vrienden.” Deze avond is behekst. Je trekt je telefoon uit de lader en trekt je jas op demonstratieve toon aan. Let's fucking go.

Het is buiten fucking koud, dus is het zaak om voor de deur uitvoerig te bespreken wat jullie bestemming gaat zijn. Dit had natuurlijk binnen gekund, maar: groepsdruk. Dubbelkut, want de groep is net te klein om op te splitsen, maar weer te groot om een unaniem besluit te nemen. Maar dan is er natuurlijk één bepaald persoon die op overtuigende wijze met een optie op de proppen komt. Eerst maar eens naar die takkekroeg dus. Toch lijkt het allemaal mee te vallen nu er een gezond aantal pleziermoleculen door je bloedbaan stromen. Ergens jeukt nog steeds de frustratie van je volledig geëscaleerde voornemen om je niet te laten verlijden door de partylife. Aan de andere kant beginnen de stimulanten een nieuwe gedachte in je hoofd te prenten: het zou zomaar kunnen dat deze oud en nieuw bij extreme uitzondering eens níet gaat tegenvallen.

De kroeg blijkt een fiasco. Kutmuziek, een lijer van een barman, je kent het wel. De vriend die er zo graag heen wilde laten jullie daar achter, met z’n bek. Zijn vriendin en kleine neefje blijven bij hem plakken. Zijn vriendin was de lekkerste chick uit het gezelschap, balen dus, maar dat neefje ben je liever kwijt dan rijk. In het begin van de avond trok je hem nog wel, maar naarmate er meer bier inging kwam er steeds meer seksistische machoshit uit zijn pukkelsmoel. Opgeruimd staat lekker netjes dus. Met glas en al stormen jullie de kroeg uit met nog maar één doel voor ogen: party.

Foto via.

Een vriend van de huisgenoot van je druggy vriend staat aan de deur bij een tent waarvan je je vaag kunt herinneren dat iemand gezelligs op attending stond op Facebook. Jullie hebben geen kaartjes gekocht voor een ander feest (je was van plan gewoon gezellig een drankje te doen met wat vrienden weet je nog?), en dus is dit jullie enige realistische optie. Als jullie daar aankomen blijkt er een immense rij voor de deur te staan en staat de vriend van je druggy vriends klasgenoot (of huisgenoot, whatever) totaal niet bij de deur. Iemand belt iemand, er ontstaat lichte paniek, maar er gebeurt verder niets. Jullie proberen het tevergeefs bij de artiesteningang. Terwijl je zonder blikken of blozen in de bouncers gezicht staat te liegen, besef je je dat dit al duizend keer niet gelukt is en het dus ook wel niet zal lukken met oud en fucking nieuw.

Het is middernacht. Overal vuurwerk. Big fucking deal.

Foto via.

Na twee andere clubs te hebben geprobeerd en compleet ontnuchterd te zijn door de kou en een alarmerend gebrek aan alcohol, komt iemand met het eerste goede idee van de avond. Verkleumd en uitzichtloos duiken jullie een steeg in om nog meer drugs in je bek te smeren. Je voelt je vies en bierlustig.

Niemand kan je vertellen hoe of wat, maar je bent op een huisfeest. Iemand draait een inconsequente mix van nineties-classics en techno vanaf een iPhone, waarbij diegene geen enkel nummer helemaal af laat lopen. Je kent niemand van deze mensen en niemand van deze mensen kent jou. Alleen je druggy vriend is er nog met twee van zijn twijfelachtige vrienden. Je weet dondersgoed waarom je alleen met hem bent overgebleven: hij heeft drugs. Samengevouwen op een plakkerige bank reflecteer je op allerlei dingen over jezelf, je vrienden en dit eindeloze kutfeest. De pretmoleculen gieren momenteel met de snelheid van slechte speed door je cortex en je proeft niets van de halve liter bier die je drinkt. Iemand paast je de meest afschuwwekkende voorgedraaide joint die je ooit hebt gezien, en jij hijst eraan alsof de Apocalyps eraan komt.

Foto via.

Het nieuwe jaar is van start. Hoe je thuis bent gekomen is een raadsel, maar je bent er en het is een teringbende. In een reflex pak je je telefoon uit je zak die het wonder boven wonder heeft overleefd. Je hebt zelfs nog een streepje batterij over. Een triljoen gemiste oproepen van je moeder, maar dat los je later wel op. Plots denk je aan dit artikel en de verbluffende accuraatheid ervan. Net voordat je telefoon uitvalt sla je ’m snel op bij je favorieten, nog net op tijd om een alarm in te stellen dat volgend jaar rond deze tijd afgaat om je eraan te herinneren dit nog een keer te lezen.