Dit is het geluid van Groningen

Nederland is klein. Toch geloven we bij Noisey dat ook op die paar vierkante kilometers een hoop talent te vinden is. Elke stad heeft zo z’n eigen scene, met zijn eigen helden, die ook buiten de eigen stadsgrenzen bekend zijn en soms zelfs internationaal lekker gaan. Dit is de derde stad in de serie ‘het geluid van’, en de vraag is dit keer: welke bands maken momenteel het geluid van Groningen?

Wanneer het nieuwe jaar aanbreekt vertrekken alle gevestigde namen, opkomende talenten en bandjes naar Eurosonic Noorderslag. De Groningse broedplek waar industriemensen shoppen naar producten voor het nieuwe jaar en waar het plebs kan genieten van de grote (inter)nationale beloftes. Wanneer dit voorbij is, zien muziekliefhebbers uit de randstad en andere uithoeken echter weinig reden om terug te keren naar het noorden. Dat is zonde, want er is veel moois te ontdekken in Groningen.

Om erachter te komen wat er zoal speelt in de stad, vroegen we een aantal Groningers die er op het gebied van muziek actief zijn. En wat blijkt nou, ze zijn het in veel gevallen met elkaar eens.

Zo wist Mark Lada, van powerpopband Traumahelikopter, ons op het juiste spoor te brengen, samen met Thomas Scholing (programmeur bij poppodium Vera) en Bert Scholten (kunstenaar, muzikant en underground-connaisseur). Avant-garde en luid gitaarwerk spelen in Groningen blijkbaar net zo’n grote rol als lo-fi popmuziek en elektronica. Naast Noisey-favorieten Wolvon, Frankrijk en Traumahelikopter, zwaaien de onderstaande bands en plekken momenteel met de muzikale scepter in Groningen, aldus de experts.

De erkenning van 3FM is al binnen, een EP kwam uit op het label van Tim Knol en de grote optredens stapelen zich op – de poppy garagepunk van The Black Cult doet het goed. Als Jille, Douwe en Wouter zo doorgaan kunnen ze binnenkort (zoals hun emailadres suggereert) #bierdrinkennooitmeerwerken. Tot die tijd zijn er liedjes als On My Own en Riot om alvast over dit vooruitzicht te dromen. Binnenkort komt hun eerste album uit.

Als ik de deskundigen van het door ons geselecteerde Groningse muziekcomité moet geloven, is Ben Wennekers een lokale rockgod. Als hij eventjes geen gitaar speelt bij Vox Von Braun (zie hieronder) of dreampop maakt met Silver Ferns, creëert hij als Santa Fé slaapdronken garagepop die je laat verlangen naar tijden die je nooit hebt meegemaakt. Het YouTubekanaal van de band staat vol met lo-fi pareltjes vergezeld door pretentieloze beelden. Na enkele jaren spelen heeft de band inmiddels zes getalenteerde leden, staat de rammelende hit Children op een Burger Records-mixtape en is Santa Fé eigenlijk allang toe aan een tripje naar SXSW of iets in die richting.

Het Groningse epicentrum van avant-gardisme, afwijkende elektronica en andere (muzikale) kunstuitingen heet De Gym. In dit poppodium annex expositieruimte wordt qua boekingen nooit op safe gespeeld. Zo komen er bands uit het buitenland spelen, maar ook lokale elektronica-artiesten als Vakantie, Vogel, Piyojo, Zachte Man (projecten die stiekem zo’n beetje allemaal uit dezelfde mensen bestaan), Wolvon en Dodde (ook bekend uit Groningse rocklegende Green Hornet). Als alternatief op Eurosonic organiseert deze DIY-nederzetting ook het jaarlijkse EUROMONEY, waar je pas echt waar voor je geld krijgt.

Waar is Sexton Creeps gebleven? Is het al tijd voor een AMBER Alert ?

Het schijnt dat Vox Von Braun op zoek is naar een drummer. Heb je weleens gekeken naar zo’n wand vol oproepjes voor muzikanten in de plaatselijke repetitieruimte? Daar is geen beginnen aan. Eisen als ‘moet straight-edge zijn’ en ‘moet kunnen dansen en niet vies zijn van glitters’ voorkomen al jaren dat bands eens een keertje kunnen gaan spelen. Hierbij uit eigen initiatief dus een verzoekje om je ogen open te houden. Tenzij ze op het moment van publicatie al voorzien zijn natuurlijk. In dat geval heb ik niets gezegd, behalve dat je deze fuzzy stoner-rock héél snel moet checken.

Groningen heeft een flink aanbod als het op luide hardcorebands aankomt. Wijlen Grinding Halt heeft zichontpopt tot Suffering Quota, Attack Robot Attack en Blood I Bleed, en Tartarus Records-baas Richard Postma schreeuwt erop los in Ortega. De band Fake O’s heeft ook die smerigheid in hun muziek, maar dan met wat meer punkgeluid. Thomas Scholing speelt er ook in, maar ik zweer dat hij zichzelf niet geplugd heeft. Fun fact: Douwe van The Black Cult was hier ook ooit onderdeel van.

KIN is het project van Kim Foster, die van Engeland naar Groningen verhuisde en een band begon met wat lokale muzikanten. Zo doen leden van Vox Von Braun en The Swains mee. Het viertal speelt een hallucinerende mix van post-rock en triphop. Wat is dat toch met Groningers en in elkaars bands spelen?

De jongens van Hun Bed maken lange, hypnotiserende liedjes die ze zelf omschrijven als trechterbekerrock. Een trechterbeker is een prehistorisch soort voorraadpot. Tijdens het luisteren naar de herrie die het drietal voortbrengt, lijkt het een weloverwogen benaming. De oerkreten die voorbij komen op liedjes als Verhang Peter Jackson zijn namelijk primitief, maar ook de inhoudelijke boodschap ontbreekt niet. Hun laatste album (uitgebracht op het Groningse Lekker Kut Platenmaatschappij) geeft uitgemolken genres als lappenschaalmetal en spinsteentrance een geringe kans op overleving, dus bands in die conservatieve contreien kunnen net zo goed inpakken. We spraken de zanger van de band Bert Scholten onlangs over zijn album Figuratieve Popmuziek, en Bert zou Bert niet zijn als hij met Hun Bed het geduld van de gedurfde luisteraars niet zou op de proef zou stellen.