De meest chaotische platenzaak van Nederland zit in Rotterdam

Pal achter Rotterdam Centraal bevindt zich een winkel die van vloer tot plafond volgestouwd is met vinyl. Er lijkt sprake van totale wanorde, en aan de buitenkant wordt nergens duidelijk dat het überhaupt om een winkel gaat. Toch weet elke Rotterdammer met ook maar een beetje liefde voor muziek dat hier de platenzaak Hans Tweedehands zit. Hans Tweedehands is niet de officiële naam van zijn zaak, dat is namelijk 'In- en verkoop'. Zijn vaste klant Dandy Dave vond die naam maar niets en is de zaak Hans Tweedehands gaan noemen, en na Dandy Dave volgde heel Rotterdam. We spreken Hans bij de kebabzaak van de buren, omdat hij liever geen interviews in zijn winkel doet en omdat ze daar goede koffie hebben.

Noisey: Je zaak heet dus eigenlijk niet Hans Tweedehands. Heet je wel echt Hans?
Hans Tweedehands: Dat wel ja, haha.

Waarom maak je nergens duidelijk dat het om een platenzaak gaat?
Ooit had ik in de zaak een bord hangen, achter het raam. Maar toen kwam er op een dag een ambtenaar het bord opmeten en me vertellen dat ik er belasting over moest betalen. Dat vond ik zo'n onzin dat ik het bord weggehaald heb. Klanten vinden me toch wel.

Veel platenzaken hebben het moeilijk, hoe is dat bij jou?
Het zijn vooral de winkels in nieuwe platen die het moeilijk hebben. Tweedehands is dan toch anders. Rotterdam is een hele goed stad om platen te kopen. Er is veel aanbod tegen een redelijke prijs. Er komen mensen van heinde en verre hierheen voor hun vinyl. De meeste zaken zitten op of rond de Nieuwe Binnenweg, en ik zit achter het station. Zo kan je een mooi rondje maken.

De andere tweedehands platenwinkels in de stad hebben elk hun eigen muzikale niche. Heb jij dat ook?
Nee, maar ik richt me wel meer op het alternatieve werk. Veel weirde metal heb ik staan, terwijl ik daar zelf niet eens veel van afweet.

Hoe ben je hier ooit terechtgekomen?
De zaak bestaat al zo'n 45 jaar, waarvan ik al 33 jaar op deze plek zit. Het begon als een winkel met tweedehands boeken, strips en een paar platen. Ik nam de zaak over van mijn oude baas, dat was echt een ondernemer in hart en nieren. Ik studeerde en was vaste klant in de winkel. Tijdens mijn afstuderen vroeg de eigenaar of ik niet wilde invallen af en toe. Precies in die tijd, begin jaren tachtig, was de cd in opkomst. Daardoor kregen we de mogelijkheid om van een distributeur een grote partij platen op te kopen, die stonden daar toch maar in de weg. En zo werd het meer een platenzaak dan een boekenwinkel. Dat kwam mij mooi uit, want muziek was altijd al mijn passie.

Iedereen die wel eens bij je binnen is geweest weet dat de zaak van vloer tot plafond volgestapeld is. Het lijkt een chaos. Hoe vind je daar iets in terug?
Het is eigenlijk heel simpel: de platen liggen op genre gesorteerd, en daar binnen per artiest. Dat is het systeem. Er is geen computer of catalogus, het zit in mijn kop.

Hoe ziet een gemiddelde dag in jouw winkel er uit?
Er zijn geen gemiddelde dagen meer. Vroeger had de klant veel voorspelbaarder gedrag: doordeweeks was het rustig en op zaterdag draaide je veel omzet. Nu kan ik er geen peil meer op trekken. Ik ga nu later open, in de ochtend kwam er toch niemand meer.

Hoe vind je dat het met Rotterdam gesteld is wat muziek betreft?
Rotterdam heeft de meest interessante muziekscene van Nederland op dit moment. Sommige grote namen komen niet meer, omdat Nighttown er niet meer is. Maar daar ligt mijn interesse toch niet, ik houd meer van kleinere bands. In die niche is eigenlijk altijd genoeg te zien in Rotterdam. Wat dat betreft is het cliché over de Rotterdammer als harde werker wel waar: als er iets mist waar behoefte aan is, dan regelen we dat zelf wel. Ik kom nu graag bij de concerten die Rotown organiseert op verschillende plekken, en ook in Grounds en Bird. Mijn vriendin programmeert muziek in Jazzcafe Dizzy, dus daar kom ik nu ook wat vaker. Eigenlijk ben ik helemaal geen jazzliefhebber, maar ik leer het wel waarderen.

Waar ben je dan wel liefhebber van?
Als puber hield ik van symfonische rock, maar nadat ik rond '75 de punk ontdekte ging ik daar voor. Punk is voor mij heel belangrijk geweest. De basismentaliteit ervan, daar sta ik nog steeds achter. Zelf bepalen hoe je de dingen doet, zonder je iets aan te trekken van de mening van anderen. Dat is de manier om iets te bereiken dat kwaliteit heeft. Daar leent de huidige tijd zich trouwens heel goed voor. Dankzij het internet is er zo veel vrijheid in wat muzikanten maken en wat er te luisteren is. Vroeger zaten daar zeurende platenmaatschappijen tussen. Independents zijn daarin niet eens zo anders dan de grote platenmaatschappijen, die willen ook gewoon platen verkopen. Als artiest moet je daar heel voorzichtig mee zijn.

Welke bands pakken dat tegenwoordig goed aan?
De jongens van Rats on Rafts, toen ze nog op het grafisch lyceum hier vlakbij zaten waren ze al klant bij me. Die zijn ook bij een label gaan zitten maar kwamen erachter dat het hen niet genoeg vrijheid gaf. Bij hun laatste plaat hebben ze alles zelf gedaan, zonder platenmaatschappij. Dat levert dan echt iets goeds op.

Hoe lang wil je dit nog blijven doen?
Geen idee. Ik doe niet aan planning, dus elke dag is er eentje. Daarna zien we wel weer.