De Jeugd verveelde zich stierlijk bij '24 uur met', en dat was precies de bedoeling

24 uur met De Jeugd van Tegenwoordig – hartstikke leuk zou je denken. Drie brutale rappers met onnavolgbaar snelle humor opsluiten in een veel te kleine ruimte, samen met een keiharde cabaretier met zuidelijke tongval. Maar het werd niet Nederlands televisioneel wtf-moment van het jaar, het werd een uurtje kijken naar verveelde jongens die hun tijd uitzaten met Lego-bouwwerken, lachten om piemels, en zonder drank een boekje lazen in bed. En Theo Maassen die onzeker in een hoekje de ene na de andere sigaret opstak.

‘Is het wel zo’n goed idee om DJVT met z’n drieën uit te nodigen?’ vroeg Theo Maassen zich nog af, vlak voor de drie belhamels de studio binnen kwamen. Daarbij doelde hij op het feit dat DJVT zich onmogelijk heeft gedragen in veel andere interviews: “Wat sommige collega’s meemaken in Syrië, is voor ons popjongens een interview met De Jeugd,” zou een anonieme interviewer ooit hebben gezegd, en in een interview met Ondergrondtv werd de bloedserieuze Erik Zwennes liefdevol maar toch genadeloos gevild.

De enigen die er tot nu toe in slaagden de jongens te temmen, waren Quinty en Loretta van Koffietijd; ironie plus ironie levert blijkbaar oprechtheid op, zoals min en min plus is. In dat kwebbeluurtje op RTL4 waren de jongens vrolijk en enthousiast, en gaven ze met plezier serieus antwoord – iets wat ze in andere interviews niet doen, en nu bij Theo ook niet.

Het is misschien zo dat het een saaie uitzending was – volgens Twitter-critici zaten we te kijken naar een verouderde DJVT –, maar dat laat eigenlijk alleen maar zien dat er in die tien jaar tijd weinig is veranderd. Nog steeds saboteren de (inmiddels) mannen de boel, alleen deden ze dat dit keer niet door middel van totale ontregeling en ontsporing, maar door als kleine kinderen verveeld hun tijd uit te zitten, een geplukte kip als pik heen en weer te slingeren, en zich af te zonderen met pakketten.

“Vertel eens een leuk verhaal, Theo. Vermaak ons! Hoe lang nog, Theo? Hoe lang nog?” De drie dertigers lijken net drie kleine jongetjes op de achterbank van hun ouders op weg naar Zuid-Frankrijk. In die zin doen ze hun naam wel degelijk nog eer aan en bevestigen ze hun reputatie als lastpakken. Tot zover niks nieuws dus.

Toch blijft Theo diepe vragen stellen, dat is nu eenmaal de formule van het programma en de stijl van de interviewer. Iets wat de edit van drie kwartier heeft gehaald was het gesprek over de ‘handjes in de lucht’-formule tijdens hun concerten. Daarin vertellen ze vrij serieus over het interne conflict wat dit opleverde: Freddy vindt het eigenlijk maar niks, maar Faberyayo ziet er de commerciële meerwaarde van in – het publiek het gevoel geven dat ze erbij horen. Theo: “Jullie vragen mijn hand, maar ik wil geen hand geven. Ik zit dan opeens met een innerlijk conflict.” “Maar jij bent dan ook 48,” zegt Pepijn, en daarmee wordt de gepeste Theo wederom buitenspel gezet. 24uurmet werkt met mensen als Fresku en Typhoon, die je zelfs zonder toegangskaart een glijbaanritje aanbieden naar de krochten van hun ziel.

“Je had dit programma vijf jaar eerder moeten doen. Het is niet zo veel meer,” zegt Wiwa als Theo klaagt over de twee brave borsten die zelfs zonder biertje naar bed zijn gegaan en nu een boekje liggen te lezen. Misschien hadden ze dan inderdaad meer ouderwets gereld, maar het komt op hetzelfde neer: met de kont tegen de kribbe van de interviewer, tegen de formule. In die zin werd de verwachting volledig ingelost, maar of het een goed idee was, om maar op Theo’s vraag terug te komen: nee.

Pepijn, Alfred en Olivier zal je in een interview nooit echt leren kennen, hoe lang je ze ook opsluit. En misschien kan dat ook niet meer, want het is maar de vraag of die jongens nog wel bestaan – of ze niet zijn verworden tot de typetjes die ze spelen.

Wat Theo had moeten doen is ééntje van DJVT uitnodigen, en dat had Bas Bron moeten zijn.

Bekijk de uitzending hier terug.