FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

De beste releases van 2014 volgens Thomas Azier

#goeievraag: wat vonden de muzikanten nou zelf goed dit jaar?

Bij al die lijstjes over wat volgens welke zoveelse onbekende, saaie muzieknerd de beste muziek van 2014 is, vergeten we één ding: wat vonden de muzikanten nou zelf goed dit jaar? #goeievraag. Thomas Azier, zo iemand die dit jaar in veel lijstjes terechtkwam en zo ook in die van ons, wist deze haarfijn te beantwoorden.

Mdou Moctar - Anar

Een mooie release van Sahel Sounds. De eerste plaat van Mdou Moctar uit Niger die ik vorige maand heb mogen ontvangen in mijn woning en studio in Berlijn. We hebben een aantal mooie dingen gemaakt in de week dat hij er was.

Advertentie

Drie jaar geleden hoorde ik zijn fantastische track Tahoultine op de compilatie-cd Music from Saharan Cellphones, en kwam ik eindelijk in contact met hem op een festival in Nijmegen. Een compilatie van muziek gedistribueerd over bluetooth via een mobiel netwerk in de Sahara. Waarschijnlijk de eerste elektronische variant van de Tuareg-gitaarmuziek, voor mij zeer futuristisch en mindblowing. Ook zijn concert in Club Monarch was een van de beste concerten in lange tijd.

Arca – Xen

Een beetje onwennig was zijn optreden nog wel in de Berghain, maar wat een attitude had hij. Ik vond zijn compilatie &&&&& uit 2013 zo fris en was erg benieuwd naar zijn album Xen. Ontzettend veel mooie nieuwe geluiden en als je een track als FAILED hoort, dan schijnen er prachtige composities door zijn zoektocht en sounddesign heen, die zijn muzikant-schap onthullen.

Hij behoort tot een nieuwe generatie producers, geboren in de nineties, en is iemand die de regels compleet verbuigt of opnieuw uitvindt.

18+ - Trust

Dit interessante project is van de bekende curator en kunstcriticus Hans Ulrich-Obrist. Hij stelt projecten samen van kunstenaars geboren na 89'. Wat heeft dit met muziek te maken? In 2011 kwam een track online met een dansende secondlife-vrouw van een onbekend duo: 18+. Wat ik er exciting aan vond was de lo-fi, mp3 320kbps-achtige, digitale vibe, de ongeïnteresseerde manier van rappen en zingen, net-niet hooks, en harde teksten. Omdat ze bijna niet te vinden waren op het internet (als je 18+ googlet krijg je andere dingen) was ik ze kwijtgeraakt. Via het forum 89plus.com/ vond ik hun werk weer en kwam ik erachter dat ze in Berlijn wonen én een album zouden releasen. Dat album kwam dit jaar uit en het heet Trust. Het is muziek die mij niet per se emotioneel raakt, maar ik vind hun zoektocht naar nieuwe prikkels zeer interessant.

Advertentie

Rediscovering the classics 1: Bruce Springsteen - Nebraska

Telt eigenlijk niet als 2014-release maar WHATEVER. Wij zijn de generatie die onmogelijk alle classics of zeldzame albums van vroeger kent want het zijn er zo onmogelijk veel. Vandaar dat ik er toch twee ga noemen onder de noemer ‘hoe kan het dat ik dit nog nooit eerder heb gehoord’-albums in 2014. De eerste is Nebraska van Bruce Springsteen. Wat een vibe. Hoe kan dit? Gitaar, vocals, ongure types die beschreven worden in zijn teksten. Wat een ontzettend mooie plaat. Een blauwdruk voor alles wat komen gaat. Het had een stel demo's moeten zijn, opgenomen op een 4track-taperecorder, die later opgenomen zouden worden met zijn band. Maar dat gebeurde nooit, hij vond dit beter.

Check ook de Trentemøller-remix van State Trooper. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel de overkill aan lame remixes dit jaar, maar deze hier bewandelt de dunne lijn tussen respect hebben voor het origineel en heel subtiel nieuwe elektronische elementen toevoegen, wat ontzettend moeilijk is.

Rediscovering the classics 2: Nick Drake - Five Leaves Left

Nummer 2, Nick Drake en zijn album Five Leaves Left. Ik kende zijn naam, en wist dat het iets met de jaren zeventig te maken had, maar echt gehoord had ik het niet. Mijn broer kwam er mee en toen ik het opzette werd ik meegenomen door de vernieuwing in songwriting. Het spel van mineur en majeur, de vrije composities die ergens zweven tussen vorm en verhaal. Vernieuwing komt de laatste jaren vooral vanuit productie, maar ook vanuit hiphop. De simpele instrumentatie waardoor de extreme en duidelijke keuzes in songwriting extra naar voren komen. De zorgvuldigheid van zijn bewoording.

Dat was 'm. Vijf is wel genoeg vind ik, tien is veel te veel! Het gaat verder goed met mij, mijn tour is bijna afgelopen en werk veel aan mijn nieuwe album. Ik wens iedereen een fijn nieuw jaar.