Brian Wilson blikt na vijftig jaar terug op 'Pet Sounds'

Illustratie door Dessie Jackson

In de zomer van 2001 was de New Yorkse muziekscene bloeiend en boeiend. Het was vlak voor 9/11, lokale bands als Interpol en The Strokes stonden op het punt van een internationale doorbraak en Jay Z zou met The Blueprint maandenlang het gesprek van de dag domineren – onder muziekliefhebbers dan. Maar misschien nog wel het belangrijkste was dat een zekere Beach Boy was begonnen aan de tweede fase van zijn carrière. In 2000 besloot Brian Wilson op tour te gaan met Pet Sounds, en kort daarna in 2001 ontving hij de Recordings Academy’s Lifetime Achievement Award.

Pet Sounds is dit jaar vijftig geworden en heeft na al die tijd nog niets in kracht ingeboet. De plaat is nog even mooi en sterk als in 1966. Een album dat in eerste instantie werd afgewezen door fans en critici, wordt nu beschouwd als een van de meest invloedrijke platen ooit. Het veranderde The Beach Boys van flierefluitende jongens die de cheesy rah-rah spirit van de vroege jaren zestig belichaamden in het toonbeeld van de psychedelische, experimentele Sixties – inderdaad, met een hoofdletter S.

Als je goed luistert is Pet Sounds nog altijd overal: het album sleept mensen nog steeds door de pijn van een gebroken hart of een existentiële crisis en het inspireert jongeren nog altijd om een instrument op te pakken.

Nog iets dat hetzelfde is gebleven: Brian Wilson is nog altijd die stille die met zachte toon praat. Ik mocht hem opbellen voor een gesprek over het meesterwerk en zijn aanstaande autobiografie.

NOISEY: Hoe gaan de Pet Sounds-shows tot nu toe?
Brian Wilson: Top! Het publiek geniet echt van ons en van het album.

Wat is het verschil met de eerste keer dat je met Pet Sounds de wereld rondtourde?
Alle leden in mijn band zijn experts, ik heb niet eerder met zo’n goede band gewerkt, ze weten perfect het album naar de bühne te vertalen.

Spelen jullie uitsluitend Pet Sounds of daarnaast ook andere liedjes?
We spelen Pet Sounds en nog zo’n vijfentwintig tot dertig Beach Boys-klassiekers. Het is altijd leuk om die nummers te spelen, het voelt geweldig. Fans gaan niet gigantisch uit hun dak, maar ze applaudisseren wel veel. God Only Knows krijgt vaak een staande ovatie. Het publiek is dol op Pet Sounds. De set duurt ongeveer negentig minuten tot twee uur.

Op de Pet Sounds-jubilieumeditie staat veel niet eerder uitgebracht materiaal. Ben je betrokken geweest bij de selectie?
Nee, maar er is mij wel gevraagd voor goedkeuring en die heb ik gegeven.

Hoe was het om jaren later naar die oude sessies en muziekstukken te luisteren?
Er kwamen een hoop herinneringen naar boven. God Only Knows, Wouldn’t It Be Nice, en Sloop John B - ik ben dol op die nummers, het zijn favorieten van me. Om ze nog een keer te spelen is geweldig.

Terugblikkend op 50 jaar Pet Sounds, wat is dan het eerste waar je aan denkt?
Liefde en harmonie. Ik ben heel trots op het album. Zelfs de nummers die het niet gehaald hebben waren heel, heel goed.

Op je laatste album werkte je veelal samen met jonge muzikanten. Hoe was het om met hen te werken wetende dat jij ze misschien wel hebt geïnspireerd?
Dat was best wel een happening. Het zijn allemaal goede zangers. Zooey Deschanel en Matt [M. Ward] zijn niet minder dan fantastisch. Ze zijn jong en knap.

Ben je op dit moment bezig aan nieuw materiaal?
Al een tijdje niet meer, maar ik ben daar nu wel klaar voor. Later dit jaar starten we met de opnames. Ik heb nog geen nummers geschreven, maar ik denk er veel over na, en ik luister veel naar de radio.

Waar luister je vandaag de dag naar?
Ik heb geen favorieten, maar ik hou van The Beatles en The Rolling Stones. Ze zijn geweldig.

Dus toch vooral de klassiekers.
Ja.

Dit jaar heb je achtentachtig shows staan, volgende maand word je 74 jaar. Hoe houd je het vol?
Het is vrij zwaar, maar ik hou zoveel van live-spelen en de interactie met het publiek, dat het is vol te houden. De reactie vanuit het publiek wordt ook steeds beter. Tegenwoordig spelen we liever zonder openingsact.

Hoe bedoel je?
Nou, we worden beter in het spelen, en het publiek wordt beter in klappen.

Er komt ook een autobiografie van je uit.
Ja, die is net klaar. Het is heel feitelijk, je zal het erg tof vinden.

Was het moeilijk om te schrijven en sommige herinneringen weer op te moeten rakelen?
Soms was het wel zwaar, vooral wanneer het om niet heel positieve herinneringen ging. Wat de slechte herinneringen betreft; ik ben er overheen, het doet geen pijn meer al was het niet altijd even makkelijk.

De vijftigste verjaardag van Pet Sounds van The Beach Boys wordt gevierd met een heruitgave, die is nu verkrijgbaar via Capitol/UMe.