Lees hier het allesomvattende verslag van Appelsap 2015

Beeld Raymond van Mil, bekijk hier het fotoverslag van Appelsap 2015.

Het was nog even spannend toen de vereniging Vrienden van Flevopark een week van te voren via de rechter probeerde te verhinderen dat Appelsap 2015 door zou gaan. In naam van de objectieve journalistiek moet wel worden opgemerkt dat de vereniging dit niet eerder kon doen, omdat de door de gemeente verleende vergunning waartegen bezwaar gemaakt werd ook pas vorige week werd afgegeven. Desalniettemin was het een zoveelste laffe poging de urban jeugd te onderdrukken. Zoals Jezus sprak in Turnup 45.22-33: “Ik ben down met bomen, maar in het belang van de algehele festiviteit dient iedereen te stoppen met moeilijk doen. Nooit staan ze hier.” Uiteraard wil dit niet zeggen dat flora en fauna niet belangrijk zijn. Om in elk geval op persoonlijk niveau weer in het reine te komen met de natuur heb ik na Appelsap 25 spaarlampen aangeschaft en in mijn badkamer een nest gebouwd waar ik nu part-time broed op eieren van de Braziliaanse zaagbek (een zeldzame vogelsoort) – je doet wat je kan. Maar goed, Appelsap ging dus lekker door en mijn eerste act van de dag zijn de jongens van SMIB op de Noisey-stage. De show gaat zo hard dat voor in het publiek iemands tand eruit wordt geslagen. Dat is vervelend, zeker als je bedenkt dat je voor een beetje tandartsdekking tegenwoordig een aanvullende verzekering nodig hebt. Het incident is kenmerkend voor de rauwe energie van SMIB en het heeft er alle schijn van dat deze jongens groter gaan worden. Yung Nnelg sluit de show af met Chamos en ik ben helemaal blij :) :) :)

Hierna wil ik naar Rotjoch United om Sevn ‘KIFESH JE STRESST OM DIE MEISJES!?!?!?’ te zien performen, het meest catchy refrein in Nederlandse hiphop sinds Doekoe van Def Rhymz. Helaas mis ik dit omdat ik stress om de rij bij de munten. Wel ben ik op tijd om mee te maken hoe Rotjoch fungeert als MC tijdens de set van Dj Drivah. Ik vind het supervet, om de volgende twee redenen: 1. Hij roept af en toe heel hard BOMBACLAT!!! 2 Hij verwerkt af en toe het woord bombaclat in een lopende zin.

Dan New Wave. Het New Wave-album is op een goede manier totaal uit de klauwen gelopen. Het is overal. Ik was er eerst niet helemaal kapot van, maar door een stukje collectieve muziekbeleving (iedereen in mijn omgeving kent alle teksten uit het hoofd) ben ik het meer gaan waarderen. De hype is zo aanstekelijk dat ik tijdens de show “ze wil mij omdat ik kleurling ben” meezing met Ronnie Flex, terwijl mijn daadwerkelijke tint toch meer in de buurt komt van Claudia de Breij. Ook vind ik het niet meer erg dat Bokoesam “neem je mee naar Brooklyn of naar New York” rapt, terwijl Brooklyn in New York ligt. Dom dom dom en 43 blijken live nog grotere bangers dan op het album. Sommige dingen lopen niet helemaal lekker, zo is de communicatie op het podium richting het einde warrig en komen de jongens van SFB soms nauwelijks boven hun opgenomen vocalen uit, maar het is reuze gezellig dus niet zo heel erg.

Vanaf hier keek ik naar New Wave en een indrukwekkende collectie achterhoofden.

Na New Wave beweeg ik richting de 22-jarige Stormzy uit Londen. Onderweg hoor ik voor de vierde keer vandaag Future’s anti-interpunctie-anthem Fuck Up Some Commas. Ik vind Stormzy echt fucking hard. Hij heeft nog niet het materiaal om een hele set de energie hoog te houden, maar afsluiter Know Me From is één van mijn favo nummers van 2015 en live ook fantassemies. Rich Homie Quan staat vandaag op de mainstage. Hij heeft twee harde mixtapes uitgebracht met Young Thug samen, maar na een kleine beefsituatie waarin laatstgenoemde hem omdoopte tot Bitch Homie Quan is hij nu weer een doe-het-zelver; Rich Homie Kwantum, zo je wilt. Hoewel sommige haters hem de poor man’s Young Thug noemen is hij meer dan dat. Toch valt zijn show tegen, het leunt te veel op tracks met Thugger en hij rapt over zijn vocalen heen. Zelfs megahit Type Of Way kan de boel niet meer echt redden. Omdat het zonde zou zijn niet nog minstens één grap met zijn naam te maken zou ik willen concluderen met: Rich Homie quam, zag, maar overwon niet echt. Na deze kleine deceptie vindt er een complete exodus plaats richting de Noisey-stage omdat iedereen Skepta wil zien. Skepta is die hele hele hele hele hele guy en dat merk je aan alles. Shutdown zorgt voor zo veel ontlading dat ik er van overtuigd ben dat Skepta behalve Appelsap nu ook het Flevoparkse broedseizoen volledig downgeshut heeft. Ik was zelf te druk met het ontwijken van ellebogen, maar Erik Zwennes (stagiair bij Noah’s Ark) heeft op zijn instagram gecaptured hoe dit er ongeveer uitzag:

Een video die is geplaatst door Erik Zwennes (@erikzwennes) op 8 Aug 2015 om 12:10 PDT

Eigenlijk wilde ik niet naar Mobb Deep gaan kijken, maar omdat de kluisjes iets van 12 euro waren had ik mijn rugzak om en moest ik dus wel. Het blijkt dat de mannen ondanks hun leeftijd nog prima kunnen rappen. Plotseling roepen ze ‘rest in peace Sean Price’. Huh?!?! Ik denk het verkeerd te verstaan, maar een blik op de telefoon leert dat een paar uur eerder inderdaad het bericht naar buiten is gekomen dat P is komen te overlijden. Bizar en slecht nieuws. Sean Price was een harde en grappige rapper, die zich ook af en toe in Nederland liet zien; hij was meermaals te gast bij Venz & Jiggy Djé in Wat Anders en heeft features gedaan met o.a. Dope D.O.D. en Redlight Boogie. Kort na deze mededeling heb ik tijdens het meerappen van Shook Ones pt. 2 een ouderwets Henkjan Smits-kippenvelmoment, en niet veel later sluit Vic Crezée het festival af met een minstens zo grote klassieker: Kempi’s Zoveel Stress. Eyo, als de vergunning voor Appelsap volgend jaar niet wordt verleend moeten we allemaal in bezwaar. We zijn immers belanghebbenden.