Zelfmoord past als onderwerp prima bij een grindcoreband of een bijzonder somber gestemde, nihilistische gothic groep. Maar Rory Viner zal je niet zo snel zien headbangen tijdens een show van Cattle Decapitation of thuis op de bank een kruidnagelsigaret zien roken terwijl Siouxsie And The Banshees op repeat staat. Deze Canadees woont de laatste twee jaar in Tokyo en is een experimentele componist die voor zijn muziek gebruik maakt van een piano, software en openbare datasets. Voor een stuk dat hij laatst heeft geschreven, pakte hij de zelfmoordcijfers in Japan van vorig jaar erbij.Op zijn Tumblr vertelt hij – in de derde person, weird- hierover:The latest project by experimental sound composer Rory Viner explores the psychotopology of Japan, decontextualizing dry statistics and weaving them into a sonic map that both excises and reifies the temporo-geographical reality of suicide. Each section of twelve notes encompasses a year of self-killings within a prefecture, each monthly number adumbrated in sound, revealing the metastasis of time and space inherent to statistical study. The fragility of the composition enfolds the listener within a narrative of dichotomies: statistics and selfhood, sound and silence, creator and product, the discontinuity of self and the uninterrupted world.En zelfmoorddata klinkt dus ongeveer zo. Overigens is de kans heel klein dat je deze COMPOSITIE ook echt gaat luisteren, want duurt lang. Dus zal ik het alvast verklappen: het is niet alleen lang, het is ook traag en mooi voor als je met je ziel onder de arm thuis op de bank een kruidnagelsigaret zit te roken.
Advertentie