Palestina: laat de woede, energie en mobilisatie niet afnemen

Het is nu meer dan een maand (en 75 lange jaren) geleden dat een aanzienlijk aantal Palestijnse burgers het slachtoffer werd van de oorlogsmisdaden van het Israëlische leger. Zelfs als we begin oktober 2023 in de ontkenningsfase zaten, is er nog heel weinig (als er al iets is) om het argument van de zelfverdediging van Israël te ondersteunen na de dramatische misdaden van 7 oktober. Enkele weken later zijn Israëls bedoelingen duidelijk en kan dit soort "rechtvaardiging" niet langer legitiem standhouden.

UNICEF telde op 10 november meer dan 4.500 gedode kinderen in de Gazastrook - een dertigtal van de geïdentificeerde slachtoffers vielen in Israël en een veertigtal op de Westelijke Jordaanoever. Tenzij de strijders in de gewapende vleugel van Hamas 5 jaar oud zijn, sterft er elke dag een enorm aantal burgerkinderen door de Israëlische bombardementen. 

Journalisten en humanitaire hulpverleners blijven ook sterven in de Gazastrook, terwijl ziekenhuizen gedwongen worden om intensieve neonatale zorg te staken vanwege gebrek aan elektriciteit, zoals in het al-Chifa ziekenhuis, dat het doelwit is van het Israëlische leger. In dit en andere ziekenhuizen worden operaties nu uitgevoerd "bij kaarslicht", op de vloer. 

Mensen blijven te kwader trouw het argument van de "Hamas-cijfers" opwerpen, maar de beelden van wegen bezaaid met dode Palestijnen die ons bereiken via lokale journalisten en andere burgers, zijn heel reëel. Ondanks het bewijs van de humanitaire ramp, kiezen sommige mensen er nog steeds voor om dit alles te negeren, om te weigeren om deze slachtoffers - kinderen of niet - als gelijken te zien en om het zionistische, koloniale en genocidale beleid van Israël te blijven steunen, zoals veel politici doen. Sommige mensen zwijgen, niet om zichzelf psychologisch te beschermen tegen het geweld - wat natuurlijk volkomen begrijpelijk is - maar uit vertrouwen in het argument dat ze al sinds 8 oktober gebruiken: "Het is ingewikkeld".

Anderen kwamen op zaterdag 11 november naar het Brusselse Noordstation. Tienduizenden mensen verzamelden zich daar om hun steun te betuigen aan Palestina. Na de verschillende rally's die de afgelopen maand overal in het land werden gehouden, werd verwacht dat deze mars de grootste demonstratie van het najaar zou worden. Volgens sommige media kwamen er 21.000 mensen opdagen - tussen de 45.000 en 65.000 volgens de vrijwilligers, politieke en vakbondsorganisaties achter het evenement. Het aantal van 21.000 lijkt inderdaad weinig. We zouden ons kunnen vermaken met tellen hoeveel mensen er tussen de Koningsstraat en de Koning Albert II-laan gepropt kunnen worden, maar het is ongetwijfeld lang geleden dat zo'n grote menigte de straten van de hoofdstad heeft bezet.

Ondanks de aanwezigheid van sommige media, zoals RTL Info, die vooral waren gekomen om de demonstranten te vragen of ze Hamas moesten veroordelen, stond het merendeel van de aanwezigen achter hetzelfde doel: fysiek hun steun betuigen aan Palestina. De mars begon om 14.00 uur en eindigde vreedzaam rond 17.00 uur aan het Zuidstation.

Wat de reden ook is, we demonstreren uit militante overtuiging, om mediaruimte te bezetten, maar ook om energie terug te krijgen van andere activisten die zich voor dezelfde zaak inzetten - een kostbaar goed in een tijd waarin we geneigd zouden kunnen zijn om het op te geven, uitgeput door dit alles. Het is meer dan ooit nodig om vast te houden aan wat ons drijft om ons uit te spreken voor mensenrechten en tegen het bloedbad in Palestina, tegen alle soorten oorlogsmisdaden. 

Hoe meer de tijd verstrijkt, hoe meer Israël doorgaat met zijn verschrikkingen, hoe sterker de ontkenning lijkt te zijn onder de reactionaire krachten, de lafaards en de verlorenen. Maar sommige denkwijzen veranderen ook. En natuurlijk spelen sociale media daarbij een rol.

Naast het officiële discours van bepaalde mainstream media die de propaganda van de Israëlische regering doorgeven, hebben sommige publicaties een echte impact op de bewustwording. Sommigen kunnen het "Instagram-activisme" en het "posten om het geweten te sussen" in diskrediet brengen, maar het delen van bepaalde content kan sommige mensen ook helpen om verschillende aspecten van de situatie te begrijpen, zoals de verantwoordelijkheid van Israël voor de opkomst van Hamas, bijvoorbeeld, of het feit dat het Israëlische leger precies de monstruositeiten reproduceert die het toeschrijft aan Hamas-strijders (lijken mishandelen, onschuldige mensen doden, inclusief baby's; menselijke schilden gebruiken, enz.). Of laat ze beseffen dat Israël bezig is met toekomstige Hamas-strijders te produceren. Als de hersenen van je ouders eruit geblazen zouden worden, als je kleine zusje levend werd verbrand, als kolonisten erop uit worden gestuurd om je huizen te plunderen, als je geboren wordt in een openluchtgevangenis, zou je dan een vredesactivist worden? Wat de poppen van het Israëlische leger betreft, kun je er zeker van zijn dat er bij velen een sterk gevoel van haat tegen de ander aanwezig is.

Zelfs sommige politici beginnen een duidelijk standpunt in te nemen. In België heeft vice-premier Petra de Sutter (Groen) opgeroepen tot sancties tegen Israël. Tot nu toe leek Raoul Hedebouw, voorzitter van de PVDA (Partij van de Arbeid), alleen te staan in zijn afschuw over de misdaden van de Israëlische regering. 

Om al deze redenen, ook al beginnen we te wennen aan de horrorbeelden, zijn het tegengeluid en hun alomtegenwoordigheid in reële en virtuele ruimtes belangrijker dan ooit. 

Sanad Latifa maakt deel uit van de journalisten, fotografen en andere Palestijnse tussenpersonen die in real time verslag doen van de gebeurtenissen in Gaza. Zonder filter legt hij beelden vast van het bloedbad dat wordt aangericht door Israël en hun leger dat zich toelegt op etnische zuivering. Hij is ook een van de activisten wiens Instagram-account is geblokkeerd of beperkt. In DM vertelt hij ons: "Eerlijk gezegd denk ik dat al mijn mensen zich trots en sterk voelen als ze zien dat ze ook in het Westen demonstreren. We staan bekend om onze tegenspoed en het is geweldig om te zien dat mensen hier [in Europa] niet onverschillig zijn voor wat er in Gaza gebeurt. We respecteren iedereen die de stem van de waarheid laat horen. Het doet ons plezier om te zien dat mensen zich bewust zijn van wat er aan de hand is. In Gaza circuleert deze informatie [over de westerse mobilisatie], en het is superbelangrijk dat de hele wereld gemobiliseerd wordt voor dezelfde zaak."

Tot slot laten we je - naast de foto's van Bertrand Vandeloise - achter met een krankzinnige tweet van het Franse Renaissance parlementslid Caroline Yadan, die een "Fuck antisemitisme" tag veroordeelt... als antisemitisch. Is Yadan zich er wel van bewust dat het fascistische zionisme surft op deze kwesties van antisemitisme door ze te veranderen in een belangrijk argument om elke humanitaire misdaad te rechtvaardigen die in strijd is met het internationaal recht, om de oproep te rechtvaardigen om Gaza met de grond gelijk te maken, om het bewapenen van kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever te rechtvaardigen of om antizionistische Joden te marginaliseren? Dus ja, laten we de straten, het internet en de media blijven bezetten om te voorkomen dat dit soort hersenspinsels het alleenrecht op meningsuiting krijgen.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.