De nieuwe EP van Vince Staples, Prima Donna, is misschien wel zijn beste werk tot nu toe. Al is dat moeilijk om te zeggen, want sinds wanneer is het normaal om dat soort dingen over kunst te zeggen?Het draait allemaal om een eigen interpretatie, zou Vince zelf zeggen. Dat is namelijk wat kunst definieert volgens hem. Wat wel gezegd kan worden is dat Prima Donna afwijkt van prima voorganger Summertime ’06. Het gaat dieper, in ieder geval diep genoeg om een mindfuck te mogen worden genoemd.Het zou dan ook nergens op slaan om bij een huis-tuin-en-keukenvideo bij te leveren. De EP verdient bijzondere beelden die de diepgewortelde oneffenheden van de hedendaagse entertainmentindustrie blootleggen, een onderwerp dat vaak in zijn teksten voorbijkomt. De korte film, die dezelfde titel draagt, is geregisseerd door Nabil en verbeeldt de verschillende thema’s van de EP. In de film wordt Vince gevolgd in zijn reis door zijn eigen muziek. Hij verlaat een video en stapt in een aftandse taxi, vaak een teken dat er gekke shit gaat gebeuren. Hij komt aan bij een hotel wat al even aftands is, nog zo’n teken voor gekke shit, genaamd Prima Donna. Hier wordt pas echt dol als Vince daar in de gang een glimp opvangt van Amy Winehouse.Het beeld wat uiteindelijk ontstaat is een wat beangstigende reflectie op beroemd zijn, de muziekindustrie, ras en meer. Maar nogmaals, het zou belachelijk zijn om net te doen alsof we exact weten wat de film betekent en Vince Staples zal het ons waarschijnlijk ook niet in dank afnemen als we alsnog een poging zouden wagen. Bekijk daarom de premiere van Prima Donna hieronder. En luister naar de EP.