Hee Epitaph, kap nou eens met het tekenen van kutbands!

Hallo Epitaph Records. Kom binnen! Neem lekker plaats. We moeten even praten, ik heb namelijk slecht nieuws en iets minder slecht nieuws voor je. Wat wil je eerst horen? Het slechte? Yes, daar gaan we dan.

Luister, dit klinkt misschien allemaal berispend, maar je moet je wel realiseren dat we heel veel om je geven. Je hebt misschien af en toe licht geblunderd, maar dat nemen we je niet echt kwalijk. Al met al stak je de afgelopen 20 jaar met kop en schouders boven de rest van het punklabelveld uit. Je bent dan ook opgericht door een Bad Religion-lid, en hebt releases uitgebracht die iedere liefhebber in zijn kast heeft staan. Punk in Drublic, Let’s Go, Suffer, om maar wat klassiekers te noemen. Maar de keuzes die je in het recente verleden hebt gemaakt stuiten ons toch tegen de borst. Er zitten albums bij die we – op zijn zachtst gezegd – nog niet zouden willen aanraken met de gemiddelde bezemsteel.

Maar goed, niemand is perfect. Ja, jullie hebben een hoop troep uitgekakt de afgelopen jaren, zoals bijvoorbeeld de Gas Huffer-albums. Daar kunnen we nu allemaal om lachen. Je was jong en je wilde blijkbaar wat. We keken gewoon even de andere kant op. Laten we het erop houden dat het een fase was. Maar de shit die jullie de laatste tijd uitbrengen is ook niet echt… Nou ja, laten we deze dubieuze releases gewoon even doornemen.

Je hoeft niet eens in het bezit te zijn van iets als “smaak” om in te zien dat een groepje puberale Ben Saundersen met gesteild haar enkel in staat te zijn om kutmuziek te maken. Waarom teken je in vredesnaam bands als Escape the Fate, Bring Me The Horizon en Our Last Night? Het is niet dat je het echt nodig hebt voor het geld, denk ik.

Dan hebben we hier nog een pronkstuk: Skip The Foreplay. Ik heb nog nooit van ze gehoord maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat de muziek klinkt naar festivaldiarree. Een van hun tracks heet A Dinner with Snooki. Bleh.

Oh mijn God, wat is dit. Het klinkt als daterape-clubmuziek. Nee, jij gaat je oren niet bedekken Epitaph. Niks daarvan! Luister maar eens goed wat je de punkscene allemaal aandoet.

Dit is geen grapje maar dit is een band die Falling In Reverse heet. Verstop vrouwen en kinderen.

Laten we het nu hebben over die olifant in de kamer. Falling in Reverse. Buiten het feit dat de hele punkscene deze band uitlacht om de release van hun laatste album met de werktitel Slechtste Album Allertijden, is de band in het bezit van een frontman die verbluffende gelijkenissen vertoont met een Suicide Girl. Hij bespuugt zijn tienerfans, scheld ze uit en mishandelt en passant even zijn ex. Wie slaat er nou vrouwen? Nou, een punkrocker die voor Epitaph werkt. Vervolgens laten jullie hem doodleuk platen uitbrengen, want hij brengt immers geld in het laatje.

Nu zijn we bij het punt aanbeland dat mij het meest verbaast. Want naast de kak die jullie onder jullie label uitbrengen, komt er ook nog genoeg hele goede muziek uit op Epitaph. Fenomenaal goede muziek door Converge en Propaghandi, twee van de langst bestaande en meest gerespecteerde bands die er zijn. Denk je dat ze het leuk vinden dat ze een label delen met Falling in Reverse? Denk je dat de leden van Off With Their Heads het leuk vinden om een label te delen met bands als I Set My Friends On Fire?

De reden dat deze legendarische bands nog onder jullie vleugel zitten is waarschijnlijk de dikke paycheck die elke maand bij de leden in de bus valt. Jullie zijn een oude maar goed geoliede machine die niet te maken heeft met alle bullshit die de jonge onafhankelijke labels ten deel valt.

Ik hoop dat dit je wakker heeft geschud. Als dat niet het geval is, geven we je een laatste ultimatum. OF je kapt met het uitbrengen van teenage mallpop OF iedereen stopt massaal met het kopen van Epitaph-albums. Er zijn genoeg andere labels die prima punk uitbrengen zonder daarbij de financiële steun van brugklas-emocore nodig te hebben. Kiezen of delen. We houden van je Epitaph, het is voor je eigen bestwil.