FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Iemand heeft het Pokémonlied gecoverd in twintig muziekstijlen en nu moeten we helaas het internet verbranden

We weten niet wat we hiermee aan moeten. Het zou beter zijn om maar gewoon het hele internet op te doeken.
Emma Garland
London, GB

Mensen: het is zover. We hebben een culturele piek bereikt van mensen die hun creativiteit inzetten om #content te creëren voor het #internet. We zijn het punt voorbij van ouders die de boosaardige muziek van Eminem en Weezer veranderen in wiegeliedjes voor kinderen. Voorbij zijn de dagen van mensen met teveel kennis van cinema die Hello van Adele namaken met honderden stukjes uit films. Dat filmpje waarin de volledige geschiedenis van Japan in negen doldwaze minuten propte is nog maar een vage schim in ons geheugen. We zijn nog maar op de helft van 2016 en alles wat nog over is, is een zwetende man die vijf jaar aan muzikale trends in drieënhalve minuut propt. Het is uitputtend.

Advertentie

Eerlijk waar, deze video heeft me fysiek overhoop gehaald. De persoon hierboven, die overduidelijk erg goed is in het bespelen van een assortiment aan muziekinstrumenten in een duizelingwekkend aantal genres, heeft zijn gave gebruikt voor puur kwaad. Hij heeft het Pokémonlied gecoverd in twintig verschillende muziekstijlen uit de jaren negentig, en het spijt me om het te zeggen, maar het is nu toch echt tijd om het internet te verbranden.

Je kan niet ontkennen dat hij een groot stembereik heeft. Hij gaat van die gast van Aqua naar Trent Reznor, van Ricky Martin naar Radiohead met het gemak van een samuraizwaard door een pakje boter. Oké, hij herinnert me eraan dat Coal Chamber bestond, wat mijn dag een beetje beter maakte. Maar vooral ook, waarom? Ik vond de jaren negentig leuk, zowel post-ironisch als oprecht. Ik bleef vaak tot twee uur ’s nachts wakker om over mijn gevoelens te praten door middel van gifjes van Dawson’s Creek. Letterlijk een paar seconden geleden uitte ik mijn liefde voor Coal Chamber. Nu weet ik niks meer zeker. Pokémon Go gaf me het leven, en YouTube heeft me het weer afgenomen.

2017 loert om de hoek, en het wereldwijde web wordt steeds minder een plek voor informatie en meer een toilet waar echt iedereen in mag poepen. De vraag is niet langer of je iets kan doen, maar of je het zou moeten willen.

Nou ja, je moet zelf maar even kijken.