Een kopje koffie met Sef en Kees de Koning

Het is een druilerige dinsdag aan de vooravond van de release van Sefs nieuwe album. Een dinsdag die elk beetje kleur gebruiken kan. Kees ontvangt Sef in zijn kamer boven Quartier Putain en het Top Notch-kantoor. Kees leek wel even te zijn ingedut. Hij zorgt voor koffie en vraagt of het nou al laat is, of gewoon donker?

Het is donker in de kamer van Kees, en daarbuiten eigenlijk ook. Op de achtergrond luiden de klokken van de Oude Kerk, dezelfde klokken die ook door heel wat van Sefs demo's heen gejengeld hebben. Sefs studio zit om de hoek, maar desondanks spreken Sef en Kees elkaar niet heel vaak. Alleen als het echt nodig is. Ze praten na over Lowlands waar ze het weekend ervoor allebei waren. Ze hebben elkaar niet gezien. Ze waren dat weekend ook allebei op hetzelfde feest in Almere, maar zagen elkaar ook daar niet, dus er is genoeg om over te praten.

Kees downloadt de nieuwe video van Sef, terwijl ze praten over kappers. Sefs kapper zat in zijn vorige video, en zet hem altijd op de foto als hij langskomt. Kees gaat al vanaf zijn negentiende naar dezelfde kapper, op een paar keer vreemdgaan na. Kees weet niet zeker of hij wel de definitieve goede versie van In Kleur op zijn computer heeft staan.

Kees: Mijn favoriete track is Toch. Dat is zo'n tof nummer, die sprong er wel echt uit.
Sef: Grappig. Voor mij ook. Of laat ik het zo zeggen: ik ben er het meest trots op, omdat het iets is wat ik nog niet gedaan heb. Het ligt het verst van me af. Je bent niet de zoveelste die dit zegt trouwens. Alleen Jim (Taihuttu, red.) en jij zeggen dit. En ik dus. Dat zijn wel even drie meningen right there.

Kees: Nou, misschien omdat we gewoon alledrie liefdevolle mensen zijn, en de boodschap snappen. Maar ik vond ook de sound heel tof. Een soort Sef-Graceland.
Sef: Dat is ook het idee voor de clip. Ik wil Paul Simon-achtige vibes neerzetten, net als die video voor Diamonds On The Soles Of Her Shoes. In een studio met een overdreven decor, een Afrikaans koor en een witte blouse helemaal dichtgeknoopt. En dan komt het… de making of van de video zit in de video zelf.
Kees: Dat moet ik even opzoeken.
Sef: Ik wilde eigenlijk nog meer Arabische en Afrikaanse muziek gebruiken. De nummers die het album gehaald hebben zijn een selectie uit de nummers die ik de afgelopen jaren gemaakt heb.

Kees: Is alles door FS Green en SIROJ gemaakt?
Sef: Alles. Alleen met Thijs (Baskerville) is het over een andere boeg gegaan. We hebben het album dat er al was geremixt. Dat was een toffe manier van werken, maar wel lastig. Ik wist niet zeker of Joris en Franklin (SIROJ en FS Green, red.) het tof zouden vinden.
Kees: Hoe reageerden ze daarop?
Sef: Heel goed. Als het niet beter was dan het origineel zeiden ze dat, en als het beter was dan het origineel dan zeiden ze het ook.

Kees: Waarom heb je het zo aangepakt dan? Waren zij te snel tevreden dan?
Sef: Nee. Ik vond dat het nóg een stapje beter kon eigenlijk.En ik zocht naar iemand die me nog iets meer kon begeleiden qua songstructuur en vocalen. Ik ben meer de tekstpersoon en Thijs kon heel grof zeggen: 'Laten we beginnen met deze verse en laten we die andere lekker niet doen.'

Kees: Bemoeide hij zich daar dan inhoudelijk ook mee?
Sef: Ja. Dat heb ik echt aan hem gevraagd. Laten we zonder respect voor het origineel aan het nummer werken en kijken wat er overblijft.

Kees: Hoe kwam je eigenlijk bij hem? Ik vond het best wel een odd choice. Heel Haarlems vind ik 'm. Ik heb gewoon een vooroordeel. Maar ik heb sowieso heel veel vooroordelen.
Sef: Ja ik dus ook, maar Flex draaide op een gegeven moment een nummer van Baskerville dat ik heel tof vond. Britefoot heet het. Ik dacht dat het is een beetje house, beetje electro. Nog voordat er ooit sprake was van samenwerking vond ik het gewoon vet klinken. Toen bleek het later een serieuze optie om echt met hem te produceren. Toen heb ik met hem gemeet en zei ik waar ik naar op zoek was. Ik liet hem wat dingen horen en vond vooral tof dat hij meteen zei wat hij niet goed vond.

Kees: Het valt mij op dat dat heel weinig gebeurt, en hierdoor krijg ik sneller het idee dat ik alles altijd alleen maar kut vind. Iemand komt dan helemaal blij naar me toe en zegt: dit is mijn plaat. Dan luister ik er goed naar, en denk ik: Je hebt met een heleboel mensen in de studio gezeten. Iedereen heeft je high fives gegeven. Niemand heeft ingegrepen. Hoe dan?
Sef: Jij hebt me ook teruggefloten, nadat ik al klaar was. Die eerste zes nummers destijds. Toen heb ik wel goed naar die kritiek geluisterd. Uiteindelijk heb ik alsnog niet gedaan wat je zei. Toen heb ik wel weer shit op een rijtje gezet, en heb ik het weer over een andere boeg gegooid. Ik wil het nu gewoon écht maken wat ik tof vind. Niet nadenken of het sense maakt. Zo heb ik de video's ook gemaakt.

Kees: Ja ik had het er ook nog met Daan (de Boer, manager van Sef, red.) over. In de aanloop naar Lowlands leek het of die ene Opposites-track weer de hele tijd op de radio was. Zin In. Jij doet er ook op mee. Toen bedacht ik nog dat er best veel tracks veel op de radio zijn geweest, waar jij dan weer opstaat. Toevallig of niet. Broodje Bapao, Gers, Dio. Dat is wel opvallend.
Sef: Toch is dat echt niet het belangrijkste. Er is zoveel crap op de radio dus het zegt heel weinig.

Kees: Ja, maar voor je economische situatie als artiest is het wel iets dat helpt.
Sef: Zeker. Sinds ik nog eigenwijzer ben geworden in de muziek die ik maak, heb ik het idee dat de mensen die me al tof vonden, nog loyaler zijn. Mensen gaan meer en meer zien dat ik niet zo tof ben als de laatste track van mij die op de radio kwam, maar dat ik net zo tof ben als alles wat ik bij elkaar heb gemaakt. Als geheel. Ook alle dingen die ik op tv heb gedaan. Dat mensen me als project tof vinden, haha.

Kees: Nu maak je je eigen video's, en je eigen artwork. Mensen gaan meer zien dat het echt van jou is.
Sef: Dan heb ik liever een wat moeilijkere weg. Want het is wel veel werk om al die dingen ook zelf te doen, en het brengt ook teleurstellingen met zich mee.

Kees: Gebeurt het dan niet alsnog vaak dat mensen bij je aankloppen omdat ze een hook van je willen, na die dingen die je hebt gedaan met Dio, Gers en The Opposites?
Sef: Ik moet dat ook zelf willen. Het moet een toevoeging zijn. Daar komt ook nog bij dat ik denk dat die dingen organisch moeten gaan.
Kees: Schrijven ook?
Sef: Daar zeg ik ook vaker nee tegen. Ik wil het niet met een te hoge regelmaat doen. Ligt eraan hoeveel tijd het kost.

Kees: Glen (Faria aka MC Fit, red.) doet het heel veel, die leert daar nu het vak, heb ik het idee.
Sef: De vraag is of je dat wil. Ik luister soms een goed popliedje, en dan kan ik dat waarderen. Dan vind ik het echt vet, omdat het goed in elkaar zit. Maar ik ga dan niet naar de studio rennen om dat zelf te maken. Ik maak het alleen als ik het écht vet vind. Dat geldt ook voor muziek die ik luister. Ik luister niet echt veel muziek. Ik vind gewoon niet zo veel dingen tof. Heb jij dat niet getweet? "Life is too short for music that is less than an eight."
Kees: Ik heb dat niet getweet maar ik ben het er wel mee eens. Al zit ik zelf meer richting de negen.
Sef: Ik wil dat je er geen speld tussen kunt krijgen, en ruzie maken met mensen die zeggen dat ze het niet goed vinden.

Kees: Ik heb niet langer dan vijf minuten naar de Beatles geluisterd. Ik heb er gewoon niets mee. Maar ik ga niet zeggen dat het geen kwaliteit heeft want dan krijg ik allemaal mensen over me heen. Dan verzand je in eindeloze discussies en dat moet je ook niet willen.
Sef: Ik wil het gewoon crazy vinden. Dat ik denk van: dit is zo goed. Dit moet ik non-stop luisteren. En het moet vernieuwend zijn. Ik vind het lastig om iets te maken waarbij ik vanaf het begin al denk: dit bestaat al.

Kees: New Wave kreeg op Lowlands een gouden plaat. Kempi vroeg nog: waarom heb ik die eigenlijk nooit gehad? Toch wel balen. Maakt het je meer succesvol als je dat wel zou hebben? Is dan een indicatie van succes? Hoe meet je dat? Zijn het cijfers?
Sef: Hoeveel mensen onthouden een gouden plaat, en hoeveel mensen onthouden een liedje?
Kees: Vaak gaat dat hand in hand, maar als Vic Crezée besluit op Appelsap af te sluiten met Zo Veel Stress, vind ik dat misschien nog wel een grotere graadmeter van succes. Hij vond dat ook heel wat. Zesduizend mensen zingen je nummer mee. Maar aan de andere kant kan hij geen boodschappen doen van dat liedje. Jij zet je creativiteit op verschillende manieren in, en daarvan kun je leven.
Sef: Mensen denken dat De Leven een hele grote radiohit was. Die is amper gedraaid, misschien op FunX, en een paar keer in de vrije keuze van grotere dj's. Terwijl dat wel een nummer is wat mensen bij is gebleven. Maar als ik naar Kempi kijk: Ik gun hem wel comfort. Ik wil niet zeggen dat iedereen een Mercedes moet hebben. Maar het is kut om te zien dat mensen die crazy getalenteerd zijn, en duidelijk op de wereld gezet zijn om één specifiek ding te doen, geen vast inkomen hebben. Ik hoop dat het wel anders gaat worden, ook met die jongens van New Wave.

Kees: Het is heel moeilijk te wennen aan een gigantisch succes. En aan aandacht, vooral.
Sef: De aanloop van mij duurde heel lang, als je het vergelijkt met New Wave. Bij Stress zijn we nog bij 3voor12 geweest. Dat vonden mensen echt niet tof. Dat ging echt niet vanzelf. Dat zorgt er wel voor dat je er geleidelijk in komt en dingen iets meer waardeert. Dat je niet denkt dat een volle Alpha normaal is. Daar zeiden we nog wel sorry als we tegen iemand aanliepen, haha.

Kees: En een Flinke Namen-reünie, kunnen we het daar nog over hebben?
Sef: Ik was de eerste die iets anders dan Flinke Namen wilde doen, en ik had niet goed nagedacht over het effect dat het op Flinke Namen zou hebben. Het werd door alle afzonderlijke leden bij elkaar gehouden, maar het is toch versnipperd geraakt. Maar een reünie is nooit uitgesloten. We zouden alleen op zoek moeten naar een bindende factor ofzo. Iets wat ons ons maakte. Want daar hebben Murth en ik ons volgens mij best wel op verkeken. We hadden volgens mij niet helemaal door hoe tof het eigenlijk was. Meteen kwamen we op de radio.

Kees: Het was ook in een tijd dat het bij iedereen leek te gebeuren. Opposites, Dio, Flinke Namen. Ik had laatst een discussie met iemand van 3FM, ik kwam daar mijn verhaal houden nadat ik twee jaar lang geen plaat op de playlist had.
Sef: Wat was de laatste dan?
Kees: Mooie Dag, maar dat is geen rapplaat. Dan denk ik Sukkel Voor De Liefde. Toch had ik al die tijd een fulltime radiopromoter in dienst, dus ik ging even kijken of dat nog wel zin had. Anders ging ik wel wat anders doen met m'n geld. We hadden het over SBMG, Cho, echte hitjes zonder airplay. Hij zei dat hij hiphop van nu niet meer zo boeiend vond. Maar dat zegt niets over de kwaliteit van nu. Dat vond ik toch wel gek.

Sef: Het lastige van rap is dat je het op elke muziek kunt doen, en de tijd bepaalt wat vet is. Het is veel trendgevoeliger dan andere genres. Je kunt Drank & Drugs ook totaal niet vergelijken met Tijdmachine. Dat is vet eraan, maar het is niet eerlijk als mensen verlangen naar iets dat al voorbij is. Of dat ze zeggen: We hebben al een rapplaat in de playlist. Hoezo? Je hebt toch ook vijf rockplaten? Die lijken veel meer op elkaar dan de meeste rapnummers.
Kees: Het gaat nog wel verder dan dat. Mensen willen ook niet in één week Kenny B. en Typhoon in de uitzending. Dat heeft dan verder niets met genres te maken.

Sef: Maar als het niet gebeurt, die exposure op de grote kanalen, dan toch lekker niet. Fuck jullie dan. Het heeft geen zin om er dan de hele tijd achteraan te rennen en maar naar hun pijpen te dansen. Wil de luisteraar het echt niet horen?
Kees: 3FM vraagt dan: waarom moeten jullie altijd ons hebben? Waarom niet 538 en SLAM!? Nou, 3FM is publieke omroep, dus ik heb het idee dat ik daar inspraak heb. Ik heb het idee dat ik jullie kan overtuigen met argumenten. Lowlands is branded met 3FM, ik heb het idee dat 'de luisteraar' daar rond loopt. Als ik dan kijk waar mensen lekker op gaan, niet alleen optredens, maar ook dj's, moet je concluderen dat je smaaktesten een eenzijdig beeld geven. Ik ben trouwens helemaal niet zo'n voorstander van stemmen en democratie. Dat brengt ons weinig goeds.

Sef: En de mensen die je echt wilt bereiken, luisteren die dan wel echt naar radio?
Kees: Nee, omdat de muziek die ze willen horen niet gedraaid wordt. Niemand gaat wachten.

Sef: Ik kan me voorstellen dat de revolutie niet komt omdat hiphop opeens wel gedraaid wordt, maar juist doordat airplay niet meer nodig is.
Kees: Die ruimte wordt nu gelukkig al gecreëerd. Zeker als je het vergelijkt met de werking van de muziekindustrie vijftien jaar geleden. Je kwam er bijna niet tussen, maar het was wel een overzichtelijke situatie. Nu maken er miljoenen mensen muziek. Daar hebben ze geen A&R-managers, studio's of wat dan ook voor nodig. Voor distributie hebben ze geen winkels meer nodig. Platenzaken zijn failliet gegaan.

Sef: Bestaat invloed dan nog wel?
Kees: De snelste weg om met je promo iets teweeg gaat brengen is nog steeds via radio en tv. Kortom: mensen met invloed. Toch kent Spotify ook wel een menselijke invloed. Meer en meer mensen zijn geabonneerd op playlists en bij Spotify zit ook weer iemand met een agenda. Ze kunnen de populariteit wel naar hun hand zetten. Je hebt dus altijd te maken met de smaak van mensen. Ze moeten dus wel een goede smaak hebben. Of: meer mijn smaak. (lacht)

Sef: Ik vind het wel vet dat er daardoor dingen als censuur verdwijnen. The Weeknd op nummer één, of 'alle tieners zeggen ja tegen MDMA', dat kan door democratisering wel.
Kees: Je hebt nu de hele wereld als markt. Wat dat betreft is er wel een democratisering gaande. Alleen dan moet je muziek wel goed zijn. Nu heb je geen excuus meer. Als het nu niets doet, dan moet je je eens afvragen of je muziek niet gewoon niet leuk is. En vergeet niet dat het The Weeknd, of Kleine en Ronnie, dat het characters zijn. Dat willen mensen ook graag, en daar ontbreekt het nu wel aan denk ik. Daarom wordt het zo omarmd. Het liedje kan wel goed zijn, maar het is fijn als het gebracht wordt door een personality.
Sef: Ja, ik ga nog even op zoek naar mijn personality.
Kees: Doe dat. Alsjeblieft.

Op vrijdag 9 oktober kwam het nieuwe album In Kleur van Sef uit. We maakten voor deze heugelijke gelegenheid samen met Sef een magazine, waar dit artikel eerder in verscheen. Meer informatie over dit alles vind je hier.