Check al onze verhalen en video’s over festivals op deze pagina.The Mauskovic Dance Band propt stijlen uit de hele wereld in zijn muziek en treedt daar vervolgens overal in diezelfde wereld mee op. Van Oostzaan tot Ulcinj, van Tisvilde tot Mariaheide. Geestelijk vader Nic Mauskovic is dus de ideale man om de staat van de Nederlandse festivals te meten. Wat is goed? Wat kan beter? Wat kunnen we leren van het buitenland? We bespreken het aan de hand van dertien dwingende thema’s.
Advertentie
PROGRAMMERING
Nederland is goed bereikbaar, daarom komen veel internationale bands langs. In het buitenland zie je meer lokale acts. The Mauskovic Dance Band wordt een beetje in de wereldmuziekhoek gepropt, wat soms best vervelend is. Line-ups van dat soort festivals zijn vaak saai. Ik vind het toffer als er van alles gemixt wordt. Op Dekmantel staat een Nigeriaanse disco-band naast een techno-dj. In Duitsland heeft Fusion een vette programmering. Er staat van alles, maar er is wel een rode draad: het is allemaal apart. Zo verrassend zijn Nederlandse festivals bijna nooit. We zijn hier denk ik wat trendgevoeliger.GELUIDSOVERLAST
Ik heb nooit last van andermans geluid, behalve van verbouwingen misschien. Ik woon in de Rivierenbuurt in Amsterdam, daar is het saai en rustig. Vroeger woonde ik in een volksbuurt. Als ze last van me hadden bonkten ze op de ramen en scholden ze me uit. De volgende dag was het weer goed. Nu krijg ik briefjes die op mijn gevoel inspelen: “Mijn baan betekent veel voor mij en morgen moet ik een belangrijke beslissing nemen op mijn werk, dus ik zou het fijn vinden als je daar rekening mee kunt houden.” Ik ben bijna nooit thuis. Het komt misschien eens per twee weken voor dat ik ’s avonds muziek luister. Dan wordt er meteen geklaagd. Weet je wat het irritantst is? Dat er mensen zijn die huizen kopen vlak bij plekken die een buurt tof maken en vervolgens klagen over het geluid zodat die plekken moeten sluiten. Rekening houden met elkaar is goed, maar dat werkt twee kanten op. In warmere landen leven mensen meer buiten. Dat is gezellig. In Zambia en Zuid-Afrika zagen we straatfeesten met soundsystems die keihard stonden te blasten. Heel de buurt gaat daar dan gewoon naartoe en niemand klaagt.
Nederland is goed bereikbaar, daarom komen veel internationale bands langs. In het buitenland zie je meer lokale acts. The Mauskovic Dance Band wordt een beetje in de wereldmuziekhoek gepropt, wat soms best vervelend is. Line-ups van dat soort festivals zijn vaak saai. Ik vind het toffer als er van alles gemixt wordt. Op Dekmantel staat een Nigeriaanse disco-band naast een techno-dj. In Duitsland heeft Fusion een vette programmering. Er staat van alles, maar er is wel een rode draad: het is allemaal apart. Zo verrassend zijn Nederlandse festivals bijna nooit. We zijn hier denk ik wat trendgevoeliger.GELUIDSOVERLAST
Ik heb nooit last van andermans geluid, behalve van verbouwingen misschien. Ik woon in de Rivierenbuurt in Amsterdam, daar is het saai en rustig. Vroeger woonde ik in een volksbuurt. Als ze last van me hadden bonkten ze op de ramen en scholden ze me uit. De volgende dag was het weer goed. Nu krijg ik briefjes die op mijn gevoel inspelen: “Mijn baan betekent veel voor mij en morgen moet ik een belangrijke beslissing nemen op mijn werk, dus ik zou het fijn vinden als je daar rekening mee kunt houden.” Ik ben bijna nooit thuis. Het komt misschien eens per twee weken voor dat ik ’s avonds muziek luister. Dan wordt er meteen geklaagd. Weet je wat het irritantst is? Dat er mensen zijn die huizen kopen vlak bij plekken die een buurt tof maken en vervolgens klagen over het geluid zodat die plekken moeten sluiten. Rekening houden met elkaar is goed, maar dat werkt twee kanten op. In warmere landen leven mensen meer buiten. Dat is gezellig. In Zambia en Zuid-Afrika zagen we straatfeesten met soundsystems die keihard stonden te blasten. Heel de buurt gaat daar dan gewoon naartoe en niemand klaagt.
Advertentie
SPONSORING
In Zuid-Europa hangen festivals vol banners. Daar krijg je echt een cheap dorpsfeestgevoel van. In Portugal heb ik gespeeld op een festival dat vernoemd was naar Vodafone. Vreselijk, maar ja, anders kan het misschien helemaal niet plaatsvinden. In Nederland is de balans meestal in orde. Op Lente Kabinet heb ik bijvoorbeeld totaal niet door dat er sponsors zijn, terwijl ik weet dat het wel zo is.
In Zuid-Europa hangen festivals vol banners. Daar krijg je echt een cheap dorpsfeestgevoel van. In Portugal heb ik gespeeld op een festival dat vernoemd was naar Vodafone. Vreselijk, maar ja, anders kan het misschien helemaal niet plaatsvinden. In Nederland is de balans meestal in orde. Op Lente Kabinet heb ik bijvoorbeeld totaal niet door dat er sponsors zijn, terwijl ik weet dat het wel zo is.
BEZOEKERS
Ik vind het tof als het publiek gemengd is. Op Fusion zie je complete families, mensen uit Peru, hippies, gabbers, echt alles. Terwijl op Wildeburg half Amsterdam rondloopt; alleen maar upper- class jongeren. Dat maakt het een beetje vlak. Je kunt een festival nog zo tof aankleden, maar bezoekers bepalen de sfeer. Ik vraag me af hoe je meer diversiteit zou kunnen forceren. Lowlands is qua bezoekers denk ik mijn favoriete Nederlandse festival. Het is niet superhip, het ligt er niet dik bovenop. Je hebt daar ook groepen vrienden uit Almelo.BACKSTAGE
Lowlands heeft een hele compound waar je met alle acts samen bent. Dat is haast onderdeel van het festival. Als we lang op tour zijn is het in Frankrijk fijn. Fancy met goed eten. Op veel plekken is de backstage gewoon een plastic tent met wat bier erin.TOILETTEN
Ik ben net terug van een festival in Italië. Er waren vijfduizend bezoekers en voor vrouwen hadden ze twee wc’s. Dat werd chaos. Er stonden enorme rijen en iedereen plaste overal. In Nederland zijn wc’s meestal goed geregeld. Er zijn er meestal meer dan genoeg en je ziet steeds minder dixi’s en meer eco-toiletten.
Ik vind het tof als het publiek gemengd is. Op Fusion zie je complete families, mensen uit Peru, hippies, gabbers, echt alles. Terwijl op Wildeburg half Amsterdam rondloopt; alleen maar upper- class jongeren. Dat maakt het een beetje vlak. Je kunt een festival nog zo tof aankleden, maar bezoekers bepalen de sfeer. Ik vraag me af hoe je meer diversiteit zou kunnen forceren. Lowlands is qua bezoekers denk ik mijn favoriete Nederlandse festival. Het is niet superhip, het ligt er niet dik bovenop. Je hebt daar ook groepen vrienden uit Almelo.BACKSTAGE
Lowlands heeft een hele compound waar je met alle acts samen bent. Dat is haast onderdeel van het festival. Als we lang op tour zijn is het in Frankrijk fijn. Fancy met goed eten. Op veel plekken is de backstage gewoon een plastic tent met wat bier erin.TOILETTEN
Ik ben net terug van een festival in Italië. Er waren vijfduizend bezoekers en voor vrouwen hadden ze twee wc’s. Dat werd chaos. Er stonden enorme rijen en iedereen plaste overal. In Nederland zijn wc’s meestal goed geregeld. Er zijn er meestal meer dan genoeg en je ziet steeds minder dixi’s en meer eco-toiletten.
Advertentie
DRINKBEKERS
Die wegwerpbekertjes vind ik prettiger drinken dan die harde cups waar vaak nog een beetje troep onderin zit, maar dat weegt niet op tegen de hoeveelheid plastic die wordt weggegooid. In de backstage is glas prettig. Op het festivalterrein is dat dan weer niet zo handig.SLAAPCOMFORT
De festivalcamping is onderdeel van het circus. Het heeft wel iets, maar stiekem is het lekker als je er niet hoeft te slapen. Op Into The Great Wide Open hebben we huisjes. Dat is een stuk relaxter. Ik kan goed tegen weinig slaap. Op een gegeven moment word ik chagrijnig, maar ik blijf wel functioneren. Gelukkig kan ik makkelijk slapen, ook als er lawaai om mij heen is.ETEN
Op Nederlandse festivals is het eten tegenwoordig best goed geregeld. En vaak ook gezond. In Zuid-Europa heb je vooral vlees. Soms is de enige vegetarische optie pasta zonder saus. Het slechtste eten dat ik ooit kreeg, was bij Monsters Of Mariaheide, een festival in Brabant. Daar stond een warmhoudbak met kipvingers, doperwtjes en aardappelpuree. Zwarte Cross is ook heel slecht. Maar nog altijd beter dan sommige Engelse festivals. Daar krijg je soms helemaal geen eten. Goede catering is toch onderdeel van de gastvrijheid, lijkt me.
Die wegwerpbekertjes vind ik prettiger drinken dan die harde cups waar vaak nog een beetje troep onderin zit, maar dat weegt niet op tegen de hoeveelheid plastic die wordt weggegooid. In de backstage is glas prettig. Op het festivalterrein is dat dan weer niet zo handig.SLAAPCOMFORT
De festivalcamping is onderdeel van het circus. Het heeft wel iets, maar stiekem is het lekker als je er niet hoeft te slapen. Op Into The Great Wide Open hebben we huisjes. Dat is een stuk relaxter. Ik kan goed tegen weinig slaap. Op een gegeven moment word ik chagrijnig, maar ik blijf wel functioneren. Gelukkig kan ik makkelijk slapen, ook als er lawaai om mij heen is.ETEN
Op Nederlandse festivals is het eten tegenwoordig best goed geregeld. En vaak ook gezond. In Zuid-Europa heb je vooral vlees. Soms is de enige vegetarische optie pasta zonder saus. Het slechtste eten dat ik ooit kreeg, was bij Monsters Of Mariaheide, een festival in Brabant. Daar stond een warmhoudbak met kipvingers, doperwtjes en aardappelpuree. Zwarte Cross is ook heel slecht. Maar nog altijd beter dan sommige Engelse festivals. Daar krijg je soms helemaal geen eten. Goede catering is toch onderdeel van de gastvrijheid, lijkt me.
MODE
Het is grappig om te zien hoe de mode voortdurend verandert. Op Strange Sounds From Beyond droeg iedereen ineens van die smalle zonnebrilletjes. Die heb ik daarna niet meer gezien. De verschillen tussen landen zijn ook interessant. Wat ze nu in Frankrijk dragen, hebben ze over tien jaar in Italië aan. Nederland loopt redelijk voorop. Scandinavië is nog hipper. Dat ding met die broeken opstropen, dat deden ze daar acht jaar geleden al. Ik vind het saai als iedereen op een festival aan dezelfde trends meedoet. Er moeten wat weirdo’s tussen lopen. In Engeland doen ze het goed. Vergeleken met bezoekers van Bestifal zijn Nederlanders saai. Ze proberen cool te blijven, vooral op elektronische festivals in Amsterdam. Het moet natuurlijk ook weer niet carnavalesk worden. Eerder quality weird, zoals op Ruigoord, met zelfgemaakte kostuums en zo.DRANKAANBOD
Als bezoeker drink ik uit kostenoverwegingen vooral bier. Mixdrankjes zijn duurder en er zit net zoveel alcohol in. In de backstage maak ik meestal zelf iets met de drank die op onze rider staat. Bruine rum, wodka, tequila. Jammer dat je dat meestal niet op het festivalterrein kan krijgen. Wijn zou ook fijn zijn. Nou ja, ik ben eigenlijk helemaal geen moeilijke drinker.VEILIGHEID
In Nederland is de beveiliging goed geregeld. Soms is het jammer dat het de chaos wegneemt die ook leuk kan zijn. In sommige landen heb ik meer problemen met de security dan dat ik mij door ze beschermd voel. Een vriend was in Spanje bij ons op het podium geklommen en daarna hardhandig van het terrein gezet. Ik heb hem via de achterdeur binnengelaten. Toen kon ik zelf oprotten. Dat creëert geen fijne sfeer. Op kleine festivals als Wildeburg heb je het niet echt in de gaten dat er security is. Dat voelt toch beter.POSTERS
Die grote headliners bovenaan de poster zijn meestal niet de artiesten waarvoor ik zou komen. Je moet dan best diep graven om te zien wat er nou echt allemaal speelt. Into The Woods heeft het programma op alfabetische volgorde gezet. Dat is verfrissend. Mij maakt het niet uit waar wij op de poster staan. Het is alleen jammer als we er helemaal niet op staan. Dat gebeurt bij die grote headliner posters wel. Dan staan er tien namen en ‘and many more’.Wil je meer van dit? Volg ons dan ook op instagram.
Het is grappig om te zien hoe de mode voortdurend verandert. Op Strange Sounds From Beyond droeg iedereen ineens van die smalle zonnebrilletjes. Die heb ik daarna niet meer gezien. De verschillen tussen landen zijn ook interessant. Wat ze nu in Frankrijk dragen, hebben ze over tien jaar in Italië aan. Nederland loopt redelijk voorop. Scandinavië is nog hipper. Dat ding met die broeken opstropen, dat deden ze daar acht jaar geleden al. Ik vind het saai als iedereen op een festival aan dezelfde trends meedoet. Er moeten wat weirdo’s tussen lopen. In Engeland doen ze het goed. Vergeleken met bezoekers van Bestifal zijn Nederlanders saai. Ze proberen cool te blijven, vooral op elektronische festivals in Amsterdam. Het moet natuurlijk ook weer niet carnavalesk worden. Eerder quality weird, zoals op Ruigoord, met zelfgemaakte kostuums en zo.DRANKAANBOD
Als bezoeker drink ik uit kostenoverwegingen vooral bier. Mixdrankjes zijn duurder en er zit net zoveel alcohol in. In de backstage maak ik meestal zelf iets met de drank die op onze rider staat. Bruine rum, wodka, tequila. Jammer dat je dat meestal niet op het festivalterrein kan krijgen. Wijn zou ook fijn zijn. Nou ja, ik ben eigenlijk helemaal geen moeilijke drinker.VEILIGHEID
In Nederland is de beveiliging goed geregeld. Soms is het jammer dat het de chaos wegneemt die ook leuk kan zijn. In sommige landen heb ik meer problemen met de security dan dat ik mij door ze beschermd voel. Een vriend was in Spanje bij ons op het podium geklommen en daarna hardhandig van het terrein gezet. Ik heb hem via de achterdeur binnengelaten. Toen kon ik zelf oprotten. Dat creëert geen fijne sfeer. Op kleine festivals als Wildeburg heb je het niet echt in de gaten dat er security is. Dat voelt toch beter.POSTERS
Die grote headliners bovenaan de poster zijn meestal niet de artiesten waarvoor ik zou komen. Je moet dan best diep graven om te zien wat er nou echt allemaal speelt. Into The Woods heeft het programma op alfabetische volgorde gezet. Dat is verfrissend. Mij maakt het niet uit waar wij op de poster staan. Het is alleen jammer als we er helemaal niet op staan. Dat gebeurt bij die grote headliner posters wel. Dan staan er tien namen en ‘and many more’.Wil je meer van dit? Volg ons dan ook op instagram.