Ali Boulala is het symbool van mijn verleden als drugsverslaafde tiener

Ik ben pas laat begonnen met skateboarden. Tijdens de lockdown in 2020 werd het een beetje een manier om mezelf overeind te houden. Het werd al snel een obsessie. Als ik niet aan het skaten was, was ik op zoek naar plekken of keek ik filmpjes op YouTube. Zo ontdekte ik Ali Boulala Ali Boulala, ook al is die man al jaren een skateboardlegende. 

Afgelopen oktober was hij in Brussel voor de première van The Scars of Ali Boulala, een documentaire over zijn leven. Na de vertoning mocht ik hem een uur lang spreken. Als je hem ziet staan, voel je dat er iets in hem gebroken is. En toch straalt hij ook iets uit waardoor je zijn vriend wil worden. Voor we het over de film hadden, spraken we over van alles en nog wat, vooral over zijn gitaren. Hij liet me de website zien van een kerel die pedalen maakt en hem belooft heeft om er een paar op te sturen. 

Meer dan twintig jaar geleden was Ali Boulala de belichaming van de Live Fast Die Young levensstijl. Hij verhuisde op 16-jarige leeftijd van Stockholm naar de VS om Flip Skateboards te vertegenwoordigen. Zijn talent sprak voor zich, maar hij misbruikte ook allerlei middelen. Kort samengevat was zijn dagelijks leven was doordrenkt van drugs en alcohol. Toen ik het verhaal ontdekte van deze jongen die in een omgeving terechtkwam waar hij duidelijk niet op voorbereid was, hoorde ik een echo van mijn eigen verhaal. Toen ik 14 was, verveelde ik me op school, verlangde ik naar iets anders en begon ik met oudere jongens om te gaan. Zoals veel mensen van mijn leeftijd begon ik te drinken, wiet te roken en met drugs te experimenteren - meestal wat er in het medicijnkastje lag. Het maakte me extreem slordig, maar laat ons zeggen dat ik opgroeide in een kleine stad waar de vooruitzichten bestonden uit een saaie job bemachtigen en kinderen krijgen. Het gevolg was dat high worden meer dan een hobby werd en al snel zat ik gevangen in een personage dat ik gecreëerd had om de verveling de baas te kunnen. Het ergste was dat ik het niet leuk vond. Als ik dronk, was ik bijvoorbeeld altijd misselijk. Maar ik zei tegen mezelf dat het cool was. Als ik Ali Boulala toen gekend had, zou ik me zonder twijfel met hem vereenzelvigd hebben. 

Het was precies deze "coole" perceptie van een zelfdestructieve levensstijl die Ali ertoe dreef om het icoon te worden dat hij vandaag is. Eind jaren negentig werd hij de bekendste leider van de PISS DRUNX - een skateboardcrew vernoemd naar een nummer van Notorious B.I.G. - en droeg hij in belangrijke mate bij aan het imago van excessieve punkrock in de skateboardwereld. Hun No Future levensstijl droeg bij tot de popularisering van het skateboarden, maar ook tot de commercialisatie ervan. Sponsordeals kwamen van alle kanten. Eigenlijk wilde hij gewoon skaten, maar hij begon  een personage te creëren om zich naar te gedragen. Zijn verhaal is dus ook dat van een kind dat de clown speelt en daarin steeds verder gaat. Niemand probeerde hem te stoppen. "Iedereen om me heen wist dat het slecht zou aflopen, maar we zaten allemaal in hetzelfde schuitje”, zegt hij.  

Ali vertelt me dat zijn rolmodellen Jim Morrison en Sid Vicious waren - die respectievelijk op 27- en 21-jarige leeftijd stierven. Hij ging hen bijna achterna toen hij in zijn vroege dertigerjaren op zijn motor tegen een muur reed in Australië. De passagier, Shane Cross, ook een pro skater, stierf ter plekke. Ali lag een paar weken in coma voordat hij twee jaar in de gevangenis belandde. De nasleep van het ongeluk betekende het einde van zijn carrière. 

Sindsdien is de skateboardscene enigszins veranderd. Het is meer mainstream en ‘rendabel’ geworden, zoals blijkt uit het feit dat skateboarden sinds dit jaar ook een Olympische discipline is. Skateparken worden overspoeld door kinderen in dure kleren en professionele skaters ruilen hun goedkope blikjes bier in voor biologische smoothies. Met uitzondering van Dustin Dollin zijn ook alle andere voormalige leden van PISS DRUNX op het nuchtere pad beland. Veel van deze jongens runnen nu de favoriete merken van cool kids als Baker en Deathwish en zeggen dat ze zich goed voelen in hun sportschoenen. Ze praten openlijk over de voordelen van een gezondere levensstijl. In 2019 bijvoorbeeld, toen Thrasher Magazine een reeks portretten publiceerde van pro-skaters die waren afgehaakt.

Naar mijn mening is Classics: Ali Boulala "Sorry" video de beste skateboard-video aller tijden. Maar als ik er met hem over praat, zegt Ali dat hij zichzelf niet meer in de beelden herkent en ze haat. Ali is een man geworden die elke dag opnieuw het gewicht van zijn schuld met zich meedraagt. Hij vertelt me dat er geen dag voorbij gaat zonder dat hij aan het ongeluk denkt en dat hij vaak het gevoel heeft dat hij het niet verdient om te worden vergeven. Dus hoewel hij tot voor kort het leven als een straf beschouwde, reist Ali nu voor preventie. Dit is een van de belangrijkste doelen van de film, zegt hij: "De dingen eerlijk laten zien zoals ze gebeurd zijn. Geen ruimte laten voor interpretatie en de cyclus van morbide representatie die van generatie op generatie wordt doorgegeven doorbreken. De cultuur van high worden tot op het punt van krankzinnigheid, de heiliging van ongelukkig zijn."

Zoals dat het geval was toen hij de wereld rondreisde om conferenties te geven, was Ali Boulala niet hier om les te geven. Hij was er alleen om zijn verhaal te vertellen. 

Volg VICE België ook op Instagram.