Het thema van Valtifest dit jaar was ‘Next to Uranus’. Op zich is dat al verwarrend genoeg, maar op de dag zelf stuitte ik op veel meer misverstanden dan alleen die rondom het thema. Ik was altijd in de veronderstelling dat het met mijn mensenkennis wel goed zat. Hoe ver kon ik ernaast zitten. Een verwarrende dag, dat was het.
Gediplomeerd faghag Mandy kwam de NDSM-werf op met een roedel gays en een tot de rand toe gevulde bak schijt aan de dresscode. Het eerste misverstand diende zich meteen aan. Ik zei tegen haar dat het vast moeilijk lopen was met die palen op de drassige festivalgrond. “Lieve schat, ik doe dit al langer dan vandaag, ik ben wel wat gewend”, lachtte ze schamper. En inderdaad, ik had beter moeten weten, de keien in de Reguliersdwarsstraat lagen de afgelopen 35 jaar immers ook niet allemaal even waterpas.
Verwarring alom bij dit tafereel. De vrouw op het hoogpolig vloerkleedje blèrde iets wat me aan Björk deed denken, en daar denk ik niet graag aan. Toch bleef ik kijken naar het geheel. De Björk, de opblaasalien, de vogelverschrikker die aan de tent hing, wat is dit? “Zal wel iets van kunst zijn ofzo”, verzuchtte iemand naast me die hetzelfde probleem had. Ook dit had ik kunnen weten.
In een caravan die Down the Rabbit Hole heette en waar ze een verzameling happy hardcore stampers draaiden kwam ik dit meisje tegen. Ik bleek tegenover haar te hebben gezeten op de pont die ochtend, maar herkende haar niet. Waarschijnlijk omdat ze haar jas toen nog aanhad.
In een technotent wilde dit duo verwarring zaaien door uit een opblaaskut te kruipen en vervolgens over elkaar heen te stuntelen. Een handjevol mensen bleef even kijken naar het tafereel en mompelde “goh” of “nou nou” en slofte weer verder naar een rustig plekje, waar ze zich ongestoord op konden winden over lauw bier en meer verloederingen van de Nederlandse maatschappij.
‘Bubbels, kaassoufflées en swag in de middagzon met me girl @Trudy1958’. Ook de gedachte dat twee vrouwen in een bloeiende menopauze nooit konden zorgen voor de meest perfecte Instagram-foto uit de geschiedenis bleek een groot misverstand te zijn.
’s Avonds stuitte ik op nog een vijftiger die mijn wereldbeeld opnieuw vormgaf. Deze man, waarvan ik gokte dat hij Jos heet omdat dit in mijn beleving is hoe Jossen eruitzien, gaat hier crazay terwijl Peaches ‘I WANT PUSSY’ door de microfoon schreeuwde op ons VICE-podium. Toen ik naar zijn naam vroeg bleek hij Kees te heten.
VICE-maatje Koen had die nacht twee uur geslapen, maar toen ik van de bar terugkwam met een blikje Red Bull voor hem zag ik ook hem lekker wild gaan op de mad beatz van Valtifest.
Niets bleek minder waar; hij probeerde een wesp van zich af te slaan en ging een half uur later gebroken naar huis om kippensoep te eten.
Gelukkig waren er ook mensen die het wel heel goed naar hun zin hadden.
Ook dit ging prima.
Ik had inmiddels al wel door dat die dag helemaal niks zeker was. Ook sommige kostuums zorgden bij mij voor veel verwarring, zoals deze. Wat wil deze mevrouw de wereld laten zien? Een Men in Black-hoofdrolspeler?
Of conducteur op de intercity naar Gouda?
Om dit vrolijke duo kan een mens moeilijk heen. Ik vroeg de dame rechts of zij de koningin van Valtifest was. “Ja” zei ze, “wat goed dat je dat meteen ziet”. Een beter einde van dit verslag kan ik me niet voorstellen. Mijn verpulverde mensenkennis, in ere hersteld door niemand minder dan de koningin van Valtifest. Mijn camera ging uit, dit moest gevierd worden.
Advertentie
Advertentie