Je kent zijn gezicht ongetwijfeld, maar wie is in godsnaam Franck Sweets?
Alle foto's door Raymond van Mil

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Je kent zijn gezicht ongetwijfeld, maar wie is in godsnaam Franck Sweets?

Zijn hoofd prijkt zo’n vijf maanden per jaar op billboards en posters door het hele land, ter promotie van zijn verjaardagsfeestje.

Ik durf te stellen dat je ooit oog in oog hebt gestaan met Franck Bloem, alias Franck Sweets. Met zijn glanzende kale knar, gulle lach en ogen als die van een cockerspaniël vind je hem voor een groot deel van het jaar op de hoek van elke straat. Van Amsterdam tot Almere en van Limburg tot Eindhoven. Rinkelt er een belletje? Nee? Het is die gast die elk jaar door het hele land posters ophangt voor zijn eigen verjaardagsfeest, en daardoor een van de meest herkenbare koppen uit het Randstedelijk uitgaansleven heeft. Vooral omdat-ie zeker vijf maanden per jaar op die verdraaide posters te zien is.

Advertentie

Ik vond het gek dat veel van ons zijn verschijning wel kunnen dromen, maar dat hij toch vaak nog een onbekende is. Een onderzoek in mijn eigen veilige bubbel wees dat ook uit: we kennen Franck Bloem allemaal van gezicht, maar niemand weet wie hij is. Is het een dj of een organisator? Of boert hij gewoon goed en houdt-ie zoveel van zijn verjaardag dat iedereen mag komen? De beste manier om een antwoord op deze vragen te krijgen, is natuurlijk het op de man af vragen. Dat deed ik. Wat bleek? Hij is inderdaad dj (hij draait onder andere dancehall, hiphop en r&b), een boom van een vent, stiekem een beetje verlegen, maar ook ontzettend vriendelijk. En dat zijn postercampagne nogal mysterieus is, dat hoort hij wel vaker. "Mensen denken soms dat ik zes keer per jaar jarig ben."

THUMP: Dag Franck! Je viert elk jaar op nogal bijzondere wijze je verjaardag. Hoe komt dat zo?
Franck Bloem: Ik heb jarenlang elke zaterdagavond een eigen feestje gehad in de Escape Lounge. Soms stond het vol, soms helemaal niet. In 2010 dacht ik: ik heb een boost nodig, ik ga mijn verjaardag eens vieren. Twintig dj's die allemaal een kwartier draaien, daar trek ik misschien wel honderd mensen mee, dacht ik. Er konden 250 mensen in de zaal, maar uiteindelijk stonden er wel 450 binnen, geloof ik. De vloer trilde.

Ik heb het daarna gevierd in Paradiso, The Sand, The Box en weer Escape. In Paradiso ben ik tot nu toe de eerste geweest met een feestje met vip-tafels. Dat hebben ze daarvoor en daarna nooit meer gedaan. Diddy mocht dat niet eens. Vorig jaar was het echt erg. Toen had ik drieduizend mensen in The Box. Artiesten konden niet eens meer naar binnen, zo druk was het. Volgend jaar ga ik weer lekker naar Escape. Dat vindt iedereen toch het gezelligst. Hoe verklaar je dat er zo krankzinnig veel mensen naar je verjaardag komen?
Ik weet het ook niet zo goed. Misschien lijkt het wel een intiem feestje, omdat ik zelf zo herkenbaar met mijn gezicht op alle promo sta. Het is wel gek, mensen die ik helemaal niet ken komen me feliciteren, nemen flessen drank mee. En snoep, daar houd ik heel veel van. Dat weten mensen kennelijk ook. Echt bizar. En die promocampagnes van je, je staat op posters, abri's en billboards. Is Facebook niet genoeg?
Het is bij me gaan horen, denk ik. Ik ben begonnen met flyers uitdelen. De herkenbaarheid van mijn kop – en dus ook de feestjes – komt denk ik doordat ik al zo vroeg met de promotie begin. Ik ben in januari jarig, maar in oktober begin ik al met posters plakken. Vaak blijven ze na mijn feestje ook nog even hangen. Mensen denken soms dat ik zes keer per jaar jarig ben. Er komen zoveel verschillende mensen naar me toe. Oudjes, kinderen. Maar ze weten inderdaad niet altijd wie ik nou precies ben, of wat ik doe. Ik sta binnenkort bij Roest in Amsterdam. Die hebben me echt op basis van mijn posters geboekt. Wel grappig inderdaad, maar misschien moet ik er volgend jaar bij vermelden dat ik dj ben. Je draait al bijna dertig jaar. Hoe ben je begonnen?
Volgens mijn ouders was ik op mijn derde al met pick-ups bezig. Thuis, maar ook bij vrienden kon ik er niet van afblijven, zeggen ze. Ik ben opgegroeid in Amsterdam Zuidoost, en vrienden hebben me aangespoord om te gaan draaien. Mijn eerste gig was in 1989. Waar draai je het liefst?
Mijn favoriete discotheek ooit is denk ik de Metropool in Zaandam. Die was echt mooi. Je had een danszaal voor en achter je. Mensen konden via trappen zo langs de dj-booth lopen. Ik heb in 1996 nog op het afscheidsfeest gedraaid. Mensen zaten huilend op de stoep. Nu vind ik Escape de beste tent. Die innoveren altijd en ze hebben het beste geluid. Bovendien verhuren ze de club nooit op vrijdag. Alleen aan mij, haha. Wat voor dj ben je eigenlijk?
Ik draai urban, dus van alles door elkaar: r&b, hiphop, dancehall. Ik denk niet dat veel dj's van nu zo technisch zijn als ik. Dat vind ik ook belangrijk. Ik heb altijd gezegd dat ik zou stoppen als ik eruit gedraaid word. Je wil niet de minste dj op een avond zijn. Maar dat doet er tegenwoordig bijna niet meer toe. Ik wil bij elke boeking die ik heb nog altijd presteren en altijd de nieuwste spelers in huis hebben. Maar thuis oefenen doe ik dan weer niet. Stom hè?

Wat voor muziek luister je als je thuis bent?
Het gekke is eigenlijk dat ik thuis nooit muziek luister. Als je bij de Albert Heijn werkt, ga je in je vrije tijd ook geen vakken vullen, toch? Meestal heb ik Radio 1 op. En ik houd van voetbal, dus dat neem ik meestal op. Temptation Island ook, dat volg ik wel. Hoe ziet het er verder uit thuis?
Ik heb twee kinderen. De oudste, Lorenzo, is 25 en ook dj. Hij lijkt echt als twee druppels water op me. Hij gaat ook feestjes geven en heeft zelfs een track uitgebracht. Hij draait ook vaak op mijn feesten, dan staan we back-to-back. Mijn dochter Cachelle is zestien en wil later ook draaien. Echte praters zijn we niet, maar ze hebben een vader als dj altijd super gevonden. Mijn kids zijn mijn alles. Je bent nu 45, maar als ik het zo hoor kan je nog wel even door. Waar hoop je nog op?
Mijn hoofd op de Ziggo Dome is echt een droom. Ik denk dat ik het met de promo die ik doe misschien ook wel vol krijg. Ze hebben daar ook kleinere zalen. Maar je moet een keer een kans krijgen. Die heb ik nog niet gehad. Wat mijn posters en abri's betreft, misschien ga ik het voor volgend jaar iets minder groots aanpakken. Ik verdien lekker met draaien en feesten maar er gaat echt nog zoveel doorheen ook. Dus misschien alleen nog in de Randstad. Limburg sla ik over, haha. Kijk je al uit naar je volgende verjaardag?
Ja, man. Ik heb al een event aangemaakt en zelfs al kaarten verkocht. De posters kan je in oktober weer verwachten. Ik ben nog gretig. Ik wil elke dag wel draaien.

Franck Bloem viert zijn 46e verjaardag op 12 januari in de Escape in Amsterdam.
Op 6 mei staat hij op de verjaardag (jawel) van A Tribe Called Roest in Amsterdam Roest.