We hebben de enige persoon in Nederland gevonden die Adele niet herkent

Dit is wereldster Adele zoals pontificaal afgebeeld op de cover van haar laatste album 25

Adele is een van de grootste, meest beroemde, succesvolste artiesten op onze planeet. Ze voert de lijst aan van rijkste popsterren onder de dertig jaar, ze wordt geadoreerd, aanbeden en nauwelijks bespot. En in Nederland is het niet veel anders: hier wordt ze zowel gedraaid op Sky Radio als 3FM, schrijft Nu.nl toch zeker elke dag over haar, en zelfs met vier concerten in de Ziggo Dome laat ze mensen huilend buitenstaan omdat niet alle fans een kaartje hebben weten te bemachtigen.

En toch is het ons gelukt om iemand te vinden die Adele niet herkent. De zoektocht kostte ons niet veel moeite: zijn hondje Takkie leidde ons de weg. Morgen speelt de zangeres haar eerste van vier concerten in Amsterdam, maar vandaag liep ze al gewoon rond in een parkje in de hoofdstad. Daar zag ze hondje Takkie rondscharrelen, met aan de andere kant van de lijn baasje Peter. Hoewel Takkie dolenthousiast reageerde, had Peter niet door met welke wereldster hij te maken had. Vol ongeloof belden we hem op.

Noisey: Vanmiddag liet je je hond uit in een park in Amsterdam. Wat is je toen overkomen?
Peter Leeuwerink: Er kwam een donkere bus aanrijden die precies op de stoep stopte waar ik liep. Omdat dat helemaal geen logische plek is om te stoppen, vond ik dat nogal raar. De deur ging open en er vloog een jongetje op Kolonel Takkie af.

Kolonel Takkie?
Dat is mijn hond. Het is maar een klein hondje, daarom maak ik er graag meer van dan het is (lacht).

Kolonel Takkie met op de achtergrond zijn baasje, de foto is van voor de ontmoeting met Adele

En wat gebeurde er daarna?
Er kwam een hele delegatie mensen achter dat knulletje aan, maar daar lette ik eigenlijk niet op want ik was met mijn hondje en het jongetje bezig. Op een gegeven moment vroeg een vrouw die er ook bij was wat voor 'merk' het hondje was. Toen zei ik: “Nee joh, dat is geen merk, Takkie is een gemixt ras, Chihuahua en Jack Russell.” Pas toen ik daarna weer op mijn fiets stapte met Takkie in mijn mandje had ik door dat dat Adele was.

Hello! hoe kan het nou dat je Adele niet herkende?
Ik heb eigenlijk helemaal niet zo veel aandacht aan haar besteed. Ik weet niet eens meer wat ze nou precies aan had. Ik weet wel nog dat het jongetje donkerblauwe schoenen droeg, want die van mij zijn van dezelfde kleur. En die man, volgens mij haar vriend, deed me door zijn baard en zonnebril denken aan Joaquin Phoenix in die film I'm Still Here.

Wanneer ging er wel een lichtje branden?
Toen ik achteraf dacht aan al die mensen die erbij waren, waaronder een hoop beveiligers en dan dat ontzettend Britse accent. Toen kwam het besef dat Adele deze week hier zou optreden en dat zij het dus wel moest zijn. Maar het was toch vooral die entourage.

Kolonel Takkie en zijn baasje in een tuin, ook deze foto is gemaakt voor de ophef

Waar hebben jullie het over gehad?
Ik heb wat met het jongetje gepraat, haar zoontje denk ik, en met haar vriend, als dat haar vriend was. Eigenlijk hebben we vooral gelachen, ook met de chauffeur en de rest van de groep. Het gesprek ging alleen maar over de hond. Ik heb verteld over Takkies titel als Kolonel en over dat ze overal mee naartoe gaat in een mandje op de fiets. Dat vonden ze allemaal heel grappig.

Hoe schattig is Takkie dat ze zo'n ophef wist te veroorzaken?
Oh, ze weet ieders aandacht te trekken. Ze is al anderhalf jaar oud maar door haar ras blijft ze altijd een puppyhoofd houden. Mensen vinden dat helemaal geweldig.

Wat vonden Adele en haar zoontje van Takkie?
Haar zoontje wou haar vooral graag aaien.

Wat vond Takkie van Adele en haar zoontje?
Het maakte haar allemaal niks uit. Ze gaat maar voor een ding en dat is een snoepje. Alhoewel, kleine mensjes vindt ze ook leuk.

Is Takkie vaker geknuffeld door wereldsterren?
Oei, even denken hoor… Nee, volgens mij niet.

Mag Takkie ooit nog gewassen worden, nu Adele er met haar gouden vingertjes aan heeft gezeten?
Ja hoor, Takkie houdt nogal van rollen in dode dieren zoals konijnen dus het is beter van wel.

Dank Peter voor je verhaal!